fastfatum
Bihotz bi, lehioaren alde honetan.
Bestaldean, kanpoan, ospakizun handia.
Hiriko bihotz elkartu guztientzako festa handia.
Red roses for u.
Oregonian ardo kopa gorria alde honetan.
Eta gure, Belfast-eko Lehoia, Van Morrison-en, Sweet Thing, xuxurlatzen didate belarrira.
Another glass of red wine, please, for me.
(Or maybe, anothe couple of them,
much better…
Ok…or maybe better:
Leave the bottle here…)
Red roses and wine for us.
Definitely, today is going to be
Red.
For all of us.
//
ftf.
Handik bueltan, bideen berri emateko, kontzertua, etxean berriz.
Next gig in july, a sort of homecoming from there. C u there.
Ya en camino, de vuelta de allí, nos vemos en el Bukowski.
Camino ya a / On the road to Nevada (USA)/ra bidean 
Hurrengo berriak jada handik.
Next updates from there.
Cierro el ciclo aquí, para seguir ya las actualizaciones desde allí.
Eskertuko nahi nuke ziklo hau behin bukatuta (19th April 2007 Ernest Lluch-29 th April 2008 Nevada-USA) oso gertu izan dudan jende guzti hori. Zuek gabe hau ez litzateke posible izango hemen. Hara eramango zaituztet guztiak ere:
Aitziber, Harkaitz, Isma, Galinche, Arantza, Azpi, James, Rup, (Iban, Santos, GH,…), lagunak kuadrila.
ftf.
St. Patrick’s, today. 17th April.
Azkenean «pint of guinness» ñoñostiarra aurkitu dut, kostata anyway. Esango nuke, «pint of guinness» keler erara izan dela; «carácter» bai. Rekalde Pub Old Part.
Eguna, aparraz betetzeko lain.
Eta Belfast-etik, gaur bertan, etxeko buzoian, etzanda zegoen, aspaldiko partez, gogotsu nenbilen The Frames-en Glen Hansarden Once filma! A ze present, Belfastetik bidalia!
Bai jauna. Thanks a million, Ihintz. Muxu handi bat hemendik. (A pint 4 us soon)
—————————————-
ZEINEK GERATUKO DU ORRIAK PASA ETA PASA DABILEN HORRI? HAU EZ DA SEKULA GERATUKO?
—————————————-
Lasai. AMCen «What holds the world together» eta «Can you help me…to believe»… Mark Eitzel eta bere (izen zatardun American Music Club…); aixkide, azken boladan. Ezin kendu.
Eta orduan, pint of guinness hori, donostiako rekalde pub horretan erdi bukatuta uzten dugu; korrika irteten gara; what’s up there?; we don’t know; but everybody has just start running; as mad people!
Eta gu ere. Korrika hasi gara. Ez dakigula nora.
Hondartza, beltzak.
Ametsak. Eta ardoa.
Bai, ardo kopa asko. Lasai hartuak. Baina asko.
(agian itsasoa mozkortu nahi dugu!? Hondartzara, pint of guinness aparra kupeletan barreiatuta ekartzeko gugana!? Crazy me 🙂
Eta nola da St. Patrick’s-etik hasi eta San Francisco-n bukatzen den bide hori?
Ez dakit:
Batzutan pentsatzen dut, Galway-ko portuan (edo agian ez turistikoa den, Glenckolumbille-eko cliff horietako batetik), pint-ak hartzen lo geratuko nintzela, «berde etilikoa». Eta kaxk, ba, atlantic ocean-ean barrena: Amets, zorigaizto, nightmare, pertsona ezberdin, maitasun gau, esperantza, ilusio, bizitzaren pasarteak…han galeretako kupelekin batera, nonbait, askatzen joan eta atlantic ocean-era erori direla…Guztiak barreiatuak, olatuen gozamenerako.
Jarraituz:
Hurrengo eguerdi eguzki izpi lotsatien artetik, begi bat irekitzen dudala. Hangover. (Sekulakoa). Eta grisa. Itsaso grisa. (Alaska ote?). Eta berriro lo.
Arrival:
Kai galdu bat. Eta kaiaren espigoian…(ez da posible!) Korbata gris, eguzkitako betaurreko eta traje beltz inpekablez jantzitako pianojolea, pianoan M.Davis-en «So what»en hiru notak jotzen. Hasierako, galdera melodikoa. Esku batez, eskubiko eskuaz zehazki. Ezkerrekoa, pianoaren tapa gainean, eutsita du. Eta betaurrekoen gainetik begiratzen digu. (Irriparrea du ahoan). Irriparre konplizea.
Jarraitzen dugu. Berriro, theatre zahar hura. Inor ez kalean. Bourbon botila hutsak. Eta gure arnas estua. Ez dugu ajerik. Pasa da. So what.
Gurdi baten gainean, erdi eserita, bizkarra ematen didaten, bi gizon, kantari ari dira, oso urrunean. Behelainoaren artean, ezin ditzaket berezi. Baina, entzuten dut bai. Kantu zahar bat.
«Paddy’s lamment» kantu zaharra.
Another irish folk song, San Francisco-ko karriketa urrunetan.
«Paddy’s lamment».
Eta zerk eusten du mundua batera?
Ozeanotik ozeanora. Gauden lekutik, green island-era eta handik, golden gate-era. Gu. Zu eta ni. (Once more).
(Eta poztutzen naiz. Eta ziur zure «ama» ere bai.)
Sláinte.
ftf.
24th Dec. 2007: Donostia (at home).
Es navidad sí. Y en casa, después de ordenar todo y de empezar a pensar en el siguiente «bolo» en el DOKA (plazer handia, donostiarra izanik, neretzat), ojeo el periódico. Y aparece M.Erentxun y dice algo, que me da que pensar, porque si gente que está ya con un cierto recorrido, dice esto…una de dos: o voy muy rápido, o dicen lo que ya está probado por otros con menos medios. ¡O las dos!:
«Yo llevo dos discos grabando con músicos vascos, y lo siguiente es grabar en mi casa. Estoy recuperando el espíritu de cuando comenzaba y grabábamos las maquetas en casa con un casette. Ya no es tan importante el sonido impresionante, es más importante el calor, la atmósfera,…Los grupos que más me gusta graban en su casa, com Wilco o Ryan Adams».
Y pienso, «y esto me suena ¿no?»
Bueno, yo me sigo quedando con Thom Yorke y cia, osea Radiohead. «In rainbows», un verdadero disco. Vuelta a la esencia. Me alegro. Y sigo disfrutando, escuchándolo una y otra vez.
Well done. Keep on going.
Happy New 2008 Year!
27th Nov. 2007: Liverpool.
The Concretes bezalako taldearen bigarren kantua entzuten nihoa, aireportura. Liverpool-eko karriketan korrika desagertzen nihoa.
16th Nov. 2007: Berlin.
Avant-garde musika etxean egiten omen zuten, GDRen (yidiar…alegia Ekialdeko Alemania). Eta zertan ezberdindu, West Berlin edo East Berlin-en zauden? Kaleargiak (farolak) omen dira clue-ak. Argi gutxiago konsumitzen omen ziten, GDReko kaleargiek eta noski argi gutxiago eman ere; forma borobilekoak hauek. Etxeko grabazioak, Berlineko hotzaren azpian, zeru komunistaren pean, TDK zinta kantatuak. Revival avant-garde!
3rd Nov. 2007: Venezuela.
Los cerros. Eta zer daki jende honek iraultzari buruz? Eta, fortifikatutako «casona» batean bizi den pedebesa-ko zuzendari gorena izan zen egungo injenieari kimiko lekuz kanpo eta beldurtiak, zer daki honek askatasunari buruz? Ez iraultza eta askatasuna, jada coca-cola markarekin aurki aurkituko ditugu Karakas-eko chacaito auzoko edozein hiperretan. «Izan ere, dena pikutara joaten da gizonengatik.Gizonekin ezin da inolako estaturik jaso.Zorri saku bat asko da heuren aldean.Zalantza aldeanoak.Idiotak kontsumoan baino pentsatzen ez duzuenak.Iraganaren kondarrak.Ez dagoela denak akatzerik, alegia.Ezin egunero ibili gauzak esaten.Ene! gizonik ez balego
orduan bai pagotxa.Ene! gizonik ez balego orduan zer.»
29th Oct. 2007: Saturday and Sunday 9:01 am session: Joy Division (UK), Eef Barzelay (USA), Slowblow (Iceland) and Audience (Basque Country)
Saturday and Sunday morning sessions.
You can wake up, look at the sky and listen a musical session in your place. Really alive, Film Festival Joy Division bio’s about Control film. Really impressive. Of course, A.Corbijn is the director and he knows how to deal with musical movies. Afterwards, I remenber again Eef Barzelay. Always good Eef. Slowblow, come from Iceland; for me, the film festival musical original soundtrack. And finishing the weekend, a band coming from here, Basque Country, doing really well and distinguished, Audience.
27th Oct. 2007: Cold Fever/Fiebre Helada/Sukar Izoztuak: Zinemaldia 2007.
Oraingoz Slowblow (http://www.myspace.com/blowslow) eta Husky Rescue-ren (http://www.myspace.com/huskyrescue) JSB (Jatorrizko Soinu Banda, BSO) aipatuko nituzke. Precious!