…Edo Geisha black cab-ean ihes egin zuen egunean, Clem Snide – Born A Man gizon baten birjaiotza.
—
Zigarroak eta kafea, eta Japan.
Euria egin lezake edozein momentutan,
summer benetan sargore honetan.
Bike-a kanpoan dugu, begira ari zaigu.
Eta oraindik buruan dugu, zer gertatu, nora joan ote zen ihes geisha…korrika sartu zen taxi beltz horretan.
Bueltak eman ditugu.
Sushya jan dugu, eta oraindik: Ez dugu ulertzen.
Zergatik ihes?
Kobe-ra joango ote zen. Itsasertzean, noria horri begira, bere begitxu japaniarrekin itsasoa eta feriak ikusiz, agian guztia ahaztutzera. Agian, 2046ra zihoan trena hartu nahiko luke, baina hainbeste tren estazioetan…ez du kanji ideogrametan, 2046ra dihoan trenik topatu, oraindik.
Imajinatzen dut, Seven Stars tabako pakete bat erosi, eta kokilduta, bildurtuta, kafetegi batean lubakitu dela, erretzen eta kafeak hartzen. Erantzuna topatu arte mugituko ez dela egin dio zin bere buruari. Hor dago, bere sanyo cell phone-ean sms-ak iristen ote diren begira.
«As much as you love me…» pentsatzen du, negar malko txiki bakar bat, musu zuritik behera. Egunero negar malko txiki bat.
—
Pentsatu du, ez duela gehiago eman nahi. Horregatik erretzen du. Zigarro bat, eta beste bat segidan. Errezatzen egon balitz bezala, bere hatsa bereganatuz segunduro: Clem Snide – Pray
Jada ezpaita ezerren sinisdun. «Pray for non believers».
Komunera egin du salto, eta bere zuri make-up-a kendu egin du haserre, artega, malaostian. Ispiluari begira geratu zaio, bere benetako aurpegia ezagutuz. 2 segunduz begiratu dio eta kafetegitik, korrika atera da, bildurtuta. Baina aldi berean, oso pozik. Bizikleta hartu eta Kyoto-ko Teramachi-dori kaletik. Jada ez dio erreparatzen jendeen begiradei. Txori goseti bat da, bizikleta baten gainean, hiri handiaren ahoaren barruan sartzen dihoala. Badaki. Baina hiriak bera jatea nahi du. Irenstea. Oso osorik. Berarengatik geratzen den gauza guzti eta bakarrak. Dena. Bera guztia, osoa, irentsia hiriaren sabelean, digesting.
«When somebody loves you…is not good…is no good…Unless, he loves you…all the way…» Kantatzen dihoa.
Irriparre bat eta malko bat, jada zuria ez den musutik behera.
Bizikletari ekin eta ekin, geratu barik.
Ez du geratzeko asmorik.
Are gutxiago, atzera begiratzeko inongo asmorik.
—
Kyoto (Japan)
Ftf.
Clem Snide (& Eef Barzelay) Live ZaragozaCity (Spain) 18th April 2009
Sometimes you have to take the road, in a blue sky day, and drive just drive.
Then, you will meet James, once more. Nothing changes. Your irish friend. Always James Early.
And then, you would meet again Eef Barzelay.
That man, that singer, you listened one day with the writer Harkaitz Cano in DonostiaCity one wednesday evening at 10pm. In a city that nothing never happens after 10pm, we found and listened a trombone while Mr. Eef Barzelay smoked his cigarette in the half moon night in this city, the one I am writing down these lines. And from that night, something happened, specially something grew up in our stomach. Something that was increasing in size and shape. Something that we could not explain.
Now, every wednesday night after 10pm we still listened this trombone from Egia neighbourhood. We´ll travel to any venue and we listen «Simple Man» song. And since then, we just r not the same. And we all will become «Mike Kalinsky».
——————————
We found James in the Plaza de España in Zaragoza.
Some good beers and wines. Plaza de España?
«Q paza tio»
Good time, good memories. Two seconds and as always.
Always broths.
——————————
Got to «Lightbulbs Can» (La lata de las bombillas) venue.
And we bumped into Eef Barzelay.
Nice talking. 
There the gig.
———————————
Bukatzeko aitorpena:
Orain etxean. Bueltan. Jendea eta supermerkatuak. Jende normala eta supermerkatuetako marka zuriko produktuak apaletan. Eta gure barrunbeetan, Eef-ekin erre genuen zigarro hori, kalean, kanpoan, algaratik kanpo. Nashville-eko istoriak, West-eko nere ikuspuntu eta reskatatuko zenbait pasarte, hiriak, hiriak eta hiriak. Musikari single, adin bereko, eta agian, mundua ikusteko moduaz mintzatzea polita suertatu zen. Argigarria.
Orain etxean. Diska belarrietan. Izaro, 2 urteko ume txikia esnatu ez dezadan, iphone-eko headphone high-quality hauetatik, «Born A Man» kantua entzuten.
Ederra. Ederra barruraino ederra.
Jaiotzearen inozentzi berberarekin. Ederra.
Eskertu zidan bai, Eef-ek, «Me No» algaraka eskatzea.
What a pleassure.
C u again Eef.
C u really soon James. My broth.
FasTFatum (igor calzada) & James Early.
—
ftf.
Ps:
Datorren apirilaren 24an, Bilboko Kafe Antzokian, asko txalotuko zenutela iragarri nion Eef eta beste bi kideei, Declan eta drummer-rari.
Ea ba, egin ezazue, bederen, nere ausentzia ez dezaten nabari. Ezinezkoa joatea izango zaidan kontzertua bestalde, South Galian egonen naiz une hotan.
————————–
Oraingoz, sinisten ez dugunok, bai ezertan ere ez, sinisten ez dugunok, gu sinismengabeak, guretzeko geratzen zaigun gauza bakarra: «Pray, for the Non Believer»
Clem Snide – Pray
So.
Ah.
Otoi. So.
//
Afternoon, Else & A Pair of Cars/Coffees
Kotxean sartzen gara.
Zeru grisa, gaur bezalakoa.
Eta inor ez gure ondoan.
Gure makulu bihurtu den gure eguneko favourite songa jartzen dugu kotxeko aparailuan.
Eta arratsaldea.
Desargertuko bagina bezala.
Ez ofizina, ez lan, ez famili, ez jende, ez hiri, ez karretera,…
Ezer ez.
Nobody else.
Eta kotxea.
Eta gu.
Eta agian ez da ezer gehiago behar
gure arratsaldea konkistatzeko.
Beno bai,
agian,
kafe bat,
edo hobe bi,
eta bestaldean,
kontrako norabideetik
iritsi den
someone else bat
ezer eskatu gabe
ezer eman gabe
ezer.
Just someone else
into a car
in an afternoon
like this.
Just that.
Nothing else.
Nice to meet you,
Else.
—
ftf.
Afternoon
Lanetik etorri naiz. Lan ona. Eta joan egin da.
Arratsaldean hitzegin eta gero. Joan egin da.Eta gustora geratu ere. Gustora geratu gara. Luze jo du elkarrizketak. Baina luma bat zerutik erori izan balitz bezala, izan da arratsaldea.
Horrelako arratsaldeak gogoko ditut bai.
San Francisco-ko Twin Peaks-eko aldapa jeisten imajinatu dut neure burua, begiak itxi eta berehala. Ostirala, zerua, lotsati. Baina, arratsaldea lasaia.
Clem Snide – Born A Man – Album Version
Eef hasi da kantuan. Hi Eef, do you remenber the day we met in Bilbao. Yes I gave to you my CD and you told me, you would like to listen my version of one of your songs.
Batzutan arratsaldeek hori dute gauza on bezala.
Ez da ezer espero behar beraietatik. Agian gehiegi itxoiten dugu. Eta horrek ez du ezertarako balio. Eta gaur arratsaldean berriro ere, jaiotzen gara.
Teilatuetara jarri naiz begiratzen. Gorriak, grisa eta kalatxoriak. Ez da ezer gertatuko. Eta hori du onak arratsaldeak. Ez du zertan ezer gertatu behar.
Zeren,
arratsean
berriro
jaiotzen gara.
Berriro.
ftf.
Soon
True freedom
(Eef Barzelay)
If I was a poet or maybe a king
Then I could explain to you how my heart sings
Whenever I look in your eyes
A humming bird trapped in my chest I would say
is just how it felt on that glorious day
when I first saw you
Together we’ll know true freedom
>From all earthly constraints
Dissolving brilliant bright colors
In the picture god paints
Thanks, Eef.