Etiqueta: seattle

Publicado el

Anthem

The Postal Service – Natural Anthem
Ez duzue sinisten.
Ez dugu sinisten.
Ez da horrela. Bai, bada horrela.
Ereserkiak esan du.
Ondokoak mugitu dira.
Itxuraz, harriak dituzte eskutan.
Badirudi, uneko lasaitasuna desagertuko dela, betiko.
Badirudi, ados edo ez egon, ereserkiak aurrera egingo duela.
Bere azpian harrapatzen duen oro bere azpian suntsituz.
Ahotsak ez dira entzungo.
Ume jostari baten, erretretua lurrean.
Sinisten dugu.
Sinisten duzue.
tiananmenBonbardaketa. Eta berarekin zu.
Ez da izanen, bidean jarri zarelako Tianamen.
Edo bai? Ba al zenuen beste aukerarik?

Naturalki, ereserkiak irekiko dizkizu besoak.
Bere ahozapalean irentsia izateko.
Tianamen, zureak egin du.
Gureak egin du. Hitzik gabe geratu garenean.
Heroiak desagertu dira.
Bakarrik funtzionari eta alderdien inguruko partiduko burokratak.
Mundu hobeago baten iragarkia gogoratzen duzu jada?
Ez, ama ahaztu egin zait.
Bonbardaketa amaitu ote da kanpoan.
Hemen lubakiaren zoko honetan, ez dugu ordurik, ez eta ahora eramateko, kit-kat-ik.
Itxuraz lasai dago dena hor kanpoan.
Baina, ahora zerbait eraman orduko,
norbaitek Ereserki Naturala jarriko dizu,
heavy-metal potentziarekin belarriak apurtu arte.
Indarkeriaren erabilera beti izan da apur bat zinikoa, ez duzue uste?
Lore bat jarriko dugu, tokata/tanketa/tokata/tanketaren gainean.
Ea ba, zein kantu entzuten dugun. tak-tak-tak-tak
Flower-Power sound.
Seattle-Gernika

Gaur ez dago gauik.
24h Party Anthem.
tak-tak-tak-tak…

I’ll write you a song and it won’t be hard to sing
It will be a natural anthem, familiar it may seem
It will rally all the workers on strike for better pay
And its chorus will resound and boost morale throughout the day

I’ll write you a song and I hope that you won’t mind
Because all the names and places I have taken from real life
So please don’t get upset at this portrait that I paint
It may be a little biased, but at least I spelt your name right

Ftf.

Publicado el

On the Road (to the North), beti iparraldera.

Buruak atzera egin du,
ez malenkoniaz. Inondik ere.
(Aspaldi malenkoniaren abiaduraren gainetik jarri da errealitatea. Errealitateak malenkonia gailentzen duela esan genezake)
Urruna atzean,
bolantea aurrean.
Eta gure EuskalH.
ez da hau baino askoz ere ezberdinagoa.
Beti ere, bolantea hartu eta aurrera begiratu, gidatzea erabaki badugu noski.
Eddie Vedder – Society
Iritsi gara azkenean.
Portland-etik bide luzea, Eugene eta Medford-en lo hartu dut.
Kukurutxu saltzaile batekin egon naiz hitzegiten, karreterako estarta horretan. Nik bakarrik, espresso coffee horietako bat nahi nuen. Baina AEB honetan, txikitasunak edozein txokotan aurkitzen dira. Eta harro nago, kontentu nago, tripak bere lekuan ditut, etxetik urruti. Baina etxean nago. Sabairik gabe kasik, baina, etxean
Eddie Vedder – No Ceiling

Publicado el

Seattle-eko posta zerbitzua

Seattle-eko posta zerbitzua beti izan da oso aleatorioa.
Batzutan, postak iristen dira, beste batzutan, nonbait, leku ezezagun batean geratzen dira, pilatuak geratzen dira, inoiz bere buzoira iristen ez diren gutun eta postak.
Inork ez daki leku seguruan geratzen diren edo ez.
The Postal Service – Such Great Heights
Hor lekuren baten, hiriaren erdigunean dagoen soto ezkutu batean, postontzi guztietako posta desagertuak geratzen dira.
Dakiguna da, soto horretan bizi den pertsona ixilak, irakurtzen dituela, banan bana, poemak izango balira bezala, eta beraiekin, amodio gutun eta kantuak egiten dituela. Ikastolako notebook kuadrikulatan eskuz izkiriatzen ditu, posta zati ezberdinen collage-ak balira bezala. Zentzu berri bat emanez, postontzitik lapurtu eta hiriaren koordena berriak sortzen dituen ume bihurri bat izan liteke, soto horretan bizi den, gizaseme ezekiel.
Sotoko lehioetako zirrikitu baten, begia jarri, eta handik kaleetako jendearen fisonomista  bihurtu da jada, ume bihurria. Jendearen aurpegikera aztertu, eta egokitzen dio bakoitzari posta anonimo horietan esaten direnak.
Eta pilatzen ditu.
Kaleetan bihotz bakarti zaren zuretzako ere, badu, koordena berri bat zuretzako.eye
—
Begiratu zure postontzian.
Notebook kuadrikulatu batean pegatutako hitz solteak, collage bat jasotzen baduzu,
jakin ezazula, Seattle-eko soto horretatik irten dela manufakturatua,
zuretzat, espreski,
urrutitik,
zuretzako bakarrik.
ftf.

Publicado el

Posesioak & Bihotzak

Ez dago ezer, arratsaldeko ordu haize erauntsiak jotzen duen horietan, eserita, zeru urdinera begiratzea bezalakorik.
Orduan konturatzen gara, ez dugula ezer inoiz posesioan izango.
Eskumuturrean, fuerte, ia odol guztia, tantanka, zukua balitz moduan, gurea den bihotza baino ez dugula izango betirako.
Beste ezer.
Eta hori guztia.
Gutxi balitz bezala.
—
Posesioak
bihotzak
denbora
kaleak
zure kafe hotza
nere ordulariaren orratzak
bihotzean ziztada egin
eta orduan hasten da
odola borborka ateratzen.
—
Seattle.
Izan liteke.
Nagoen hiri honen eraikin eta etxeetako teilatura begiratuz,
downtown-eko skycrapper-ak ere imajina nitzazke.
Horiek ere,
nere bihotzean beste ziztada bat.
Amodio masoka taurinoak.
—
Azkenean ezpaitago
gaurko arratsean
gure bihotzarekin nahi dugun
bakarrizketa baino gauza intimorik.
Eta «ezin dut denbora zurekin eman»
ezin dut,
bihotza
hustu eta ordulariek
haize erauntsiaren astindu eta keinuarekin,
etxerako bide luze
eta bueltaezinezkoa
erakusten didaten arte.
—
Orduan,
orduan bakarrik,
bihotzaren azken bentrikuluetako odol gutxi hori
edan egingo dut,
bihotza tolestatu
eta
poltsikoan sartuko dut.
—
Hori izango baita,
eta da, in fact,
nere posesio bakarra.
ftf.