Etiqueta: joshua

Publicado el

29 palms (just ended?)(will never end)//

eguna edo gaua zen.
lagunak, urruti.
baina ez zuen axola, desertua zen.
oasis handi bat.
aire egokitudun horietakoa.
eta ni, munduko konpainia onenarekin.
banekien, badakit.
ezin nuen ezer egin.

bero egiten zuen.
handia.
joshua tree horiek hor, guregandik oso gertu.
entsaladak eta fruitu lehorrak.
oraindik ez dut oroitzen nolaz eta haruntza iritsi ginen.
bi pertsona, bi bizitza, bi istorio,
bakarrak, baina elkarrekin.
oso elkarrekin.
bategiteraino.

eguzkia
eta desertupean.

eta akordatzen naiz,
zer esaten zenidan.
eta akordatzen naiz, zer tenperatura nuen gorputzean.
eta akordatzen naiz, ez nekiela nola garamatzan horrek.
eta akordatzen naiz…eta ondo sentitzen naiz.
eta akordatzen naiz, bizkarreko mina kentzeko, hor egon zinela; etorri zela, kurandero moduko emakume arras atsegina. hitzegin zidala. eta bizkarreko zenbait parte ikutu zizkidala.

akordatzen naiz, zure soineko zuri eta gorriaz.
eta igerian egiten zenuenean.
eta nik lehiotik ikusten zintudala igerian.
eta
baita akordatzen naiz,
29 palmera horiek
ez direla sekula amaituko.
ez bizirik nagoen bitartean,
nerekin eramango ditut.

eta baita zu ere.
barruan.
oso barruan.

izan ere,
ni bainaiz,
zure borrokaren testigu.
zu nerearena izan zaren moduan.
oasis handi batean.
baina bizitakoa ez da izan erreflexu bat.
bizitza izan da.
29 palmera azpian,
zurekin
zentzua hartu duena.
ftf.

Publicado el

Desert Wine

Gauez, desertuaren kolorea jakin nahi baduzue, ezin duzue goiz oheratu. Eta derrigorrezkoa duzue begiratu aurretik, ardo bat hartzea. Izan ere, harrituko badizue ere, baina desertuaren kolorea gorria da. Desertu komunista.
TwentyNine Palms-era zoaztelarik edo beste edozein desertuetan barrena, gauetan, ez dago kotxeko argiak itzaltzea bezalakorik, desertuaren kolorea gorria dela ikusteko. Bai, Orion konstelazioa ardo busti gorriz zipriztindua ikusiko duzue, Batelgeuze edota Aldebarán izar disdiratsuak, ardo bainu bat hartzen entzungo dituzue alai. Sirio, ondoan, izar betaurrekodun, serio eta marmartia, bere nagusitasunagatik trufatzen ari direla pentsatuko du bere baitarako.
Korrika egitea pentsatzen baduzue, ez ahaleginik egin. Desertutik ez baitago eskapo egiterik. Desertu batetik beste batera pasatzen pasako baituzu bizia, korrika, eskapoan.
Gora begiratu eta kotxeko argiak itzalirik, ikus ikus…izar betaurrekodunak…nazioarteko ardo dastaketa eginez. «California, Australia,….!» Karraxika entzuten ditut hemendik. Beste batek, South Africa!» dio.
Desertutik ihesi, erotzen ari denaren ustetan dagoena, oker dago. Desertutik kanpo dauden guztiak dira bide okerretik doazenak.
(…)
Horregatik, ospatzen dute izar betaurrekodunek, ilunabarrero, gauaren etorrera. Beraien iraultza partikular festiboa. Desertu komunistarena.
(…)
Hurrengoan, desertu batetik zoazenean, kotxeko argiak itzali. Eta has zure iraultza desertiko partikularra!
Sláinte.
ftf.

Publicado el

«The Joshua Tree» Dessert. South California. (USA)

It is really hot. 114 Fº. Dessert.
I am listening this really
amazing record that I bought in Frudisk record shop in Donostia
(nowadays desappeared). I was 11 years old. And 22 years after, I am
coming and playing in the white car…all those tunes: Bullet the Blue
Sky, In God’s Country, Running to Stand Still and Where Streets Have No
Name…
To be honest, I’ve started thinking every tune needs to be
listened in the place that has been created. The sensation is more
powerful and real. And this dessert is gorgeous.
Thousand and thousand of Joshua Trees, anywhere.
And really hot.
But not hard. (Strange isn’t it?)
I cannot stand with so hot weather. But I can be here.
And I will go again to the «Dessert Sky, in the God’s Country.»
Peaceful.
DSC01766DSC01767
Let’s try. I am going. Follow me.
«Bullet the Blue Sky»«Running to Stand Still»
«Exit»

«Where streets have no name»

«In God’s Country»

DSC01891DSC01936
C u soon, again.
ftf.

Publicado el

FasTFatum and The Joshua Tree: 33th Birthday.

jt
Yes, I reached to the 33 years. After 22 years that I first listened «The Joshua Tree», just when I was 11 years old. Today is my birthday, I have waken up at 6am, listening one song, «In God’s Country». I would really dream, running to stand still or singing I still haven’t found what I looking for. Just with the feeling and with the essence of this child thought. Not more. Because maybe it’s fair enough, just thinking we could drive and get to be somewhere «In God’s Country». I will drive to there, slowly. Now Slow Fatum has just started.
Akordatzen naiz, 11 urterekin, goizean goiz zoriontzeko deitu didan nere amak, ez zuela ulertzen diska beltz (jada ikutu eta zaharkitua, nere home-diskotekan) horren inguruan orduak eta orduak ematea, entzuten. Mapetan ez dauden koordenatara eramaten ninduten ni. Leku, lasai eta zabaletara. Eta beti geratzen nintzen pentsatzen nolakoa izango ote zen, jeans jakaz jantzita argazkietan osotasun bat osatuz, agertzen ziren lau tipo dublindar horiek, Anton Corbijn argazkilari maixuak diska islatu zuen, «jainkoen herrialdea» hura.
Eta gaur, 33 urte. Azkenean.
Joshua Tree eta Joshuaren urteak. 33 urte, duela 22, 11 urte.
Koordenada matematikoak, akaso. Norberak, bere fatum-a bizkar gainean, iritsi behar duen lekura heltzeko. (Eta ere akordatzen naiz, kantu gogor eta apokaliptikoarekin: «Exit». Ez neurea. u2ena, jakina).
Koordenadak, Joshua Tree-ra.

33th Zorionak/Happy birthday FasTFatum!