Berarekin akordatzen naiz
eta uste dut bere burdina urtzen ari dela.
Eta ni
burdina horrekin egina nago.
Ftf.
Iron Joe
Burdinezko zubia.
Bihotz burdindua.
Burdinezko trena.
Bihotza, bidaiaria.
—————–
«A sort of homecoming» belarrietan, «The Unforgettable Fire»etik aterata, treneko bagoian.
Bai, 11 urte nituen orduan.
Eta orain kantu berria:
I once knew a girl in the years of my youth
With eyes like the summer: all beauty and truth
But in the morning I fled, left a note and it read:
Someday you will be loved.
And I cannot pretend that I felt any regret
‘Cause each broken heart will eventually mend
Just as the blood runs red down the needle and thread
Someday you will be loved
You may feel alone when you’re falling asleep
And every time tears roll down your cheeks
But I know your heart belongs to…
—————–
Joe-k ez du bukatu azkeneko esaldia.
Iron Joe da, zehazki, aurrean exerita dagoen beltz gentleman kantaria.
Bere erritmo eta emozioarekin, bere inprimatutako paper zimurtu, kruzifijo, mp3 (markakoa ez dena, Safeway-en erosi duena, bargain), maleta marroiarekin; kantuan aritu da bidai guztian.
—————–
Burdinezko etxea.
Eguneroko trena.
The daily train is my real home.
Eta nere bihotza,
…
Joe-en maleta marroian sartu dut.
Ahaztuta utzi dut,
Joe
The daily train is my real home
kantatzen hasi eta berehala
trenetik jeitsi naizenean.
Betirako
utzi dut hor.
(Harrezkero Joe-k egunero kantatzen du:
My iron heart is going to be an endless traveller
in the daily train, into the Joe’s brown suitcase.)
//
ftf.