Etiqueta: in

Publicado el

Once again, snowed, tonight, with a riot in a empty street (zutaz oroit)

GauaIMG_1821 etorri da.
Gauarekin besarkatuko zintuzket.
Jada hain perfektua bilakatu zaidan elur hau inguruan.
Hotza eta garbia, nere oroitzapenaren gisakoa, gardena.
Hotza eta hutsa. Hutsaren hurrengoa, hutsa baino hutsagoa.
Eta puroa.
Zuganako oroitzapena eta gero.
Bizikleta hori bihar zurekin hartuko nuke, hirietako arterietan biok gure amodio ezinezkoari transfusio azkar eta erradikal baten arnastua eman diezaiogun, berandu baino lehen.
Bai, gure lurra baino aldarri unibertsalago baten bila. Bai berriro diot, «gure» diozun horren konkista baina, dagoeneko konkistatua baititut soineko zuriz gauetan lokartzen diren emakume hirien oheak.
Eta bai berriro diot, «gure» deitzen duzu hori, hemen, sorry, ezpaita deus.
Hemen zu eta ni, ginateke, «gure» lurralde izoztu benetakoena.
Konbentzioak utikan. Utikan zu eta zure pentsatzeko modua. Zatoz ez dizu minik egingo. Baina gaur gauean, atzo ez bezala, etortzeko hautua egingo ez baduzu, ez etorri nigana, elurraren zuritasunarekin amesten duzula esatera. Errezagia da hori. Eta sakonean zuk ere badakizu, gezurretan ari zarela.
—
Intxaur hori begitik kentzea duzu onena.
Alcoholic Faith Mission – Nut In Your Eye
Eskularruak eta kapelu gorridun hori jantzi, eta hotzak eraman zaitzan utzi. Masaila gerturatu, zure begietara gerturatu, belarri atzekalde horretan muxu bat emango nizuke. Txima horien atzean. Hor izkutuan. Inork ikusi ez gaituen lekuan.
Hori izango da gure, iskanbila kale hutsean.
Kings Of Convenience – Riot On An Empty Street
Biok bakarrik, elurrarte muxu eztanda hori.
Izara zurien artean elurra urtzen den bezala, elkarrekin biak urtu gaitezen. Hori izango da, «gure» lurraldea, bakarra eta iragazgaitz, ikustezin.
Hutsa. Eta puroa.

Konkista gehiago behar duena.
Dagoeneko izan, badelako.

Bihar, bizikleta bakarra alokatzera nihoanean zutaz oroituko naiz.
Eta beste behin ere, konkistatu gabe geratuko diren beste «gure» lurralde izoztu hauek denak.
Elurra urte arte.
Eta hurrengo elurte arte.
Hemen izanen naiz.
Barrikadetan.
Zu itxoiten.
IMG_1908ftf.
(Northern-DK)

Publicado el

In the Mood for Love (in Osaka) (Part I)

Shigeru Umebayashi – Yumeji’s Theme
Zigarroak, hezetasuna eta bero, bero handia.
Osaka.
IMG_0456[1]
—
Bizikletaz, bere soineko zuri-beltzarekin darama Ikujiro, bere amorantea, Zu-andereñoa.
—
Baina kontua da hori, duela urte asko izan zela, eta orain Ikujiro-k bere ohearen gainean modu perfektuan, monk-en moduan, doblatua duen pijama zuri-urdina, destolestu, jantzi eta sandals-ak jantzita, Seven Stars tabakoa erostera jeitsi dela kalera…
Beroaldi eta izerdialdi itzel honen altzoan.
Michael Galasso – Mo Wan’s Dialogue
Dutxa hezea eta hotza hartu ostean,
neonezko argi koloredun horietan,
kilker zigarro erretzailea,
Osaka-ko moon-ari begira, Goodnite.
—
Pasiran ikusten ditu, amoranteak bizikletaz,
heuren aterki zuri eta beltzekin.
Begirada enaomoratu japoniar nerabeak.
Begiradak, ilusioz betetako poxpolo txispadunak begietan.
Txinparta gorriak. Emergentziazko sute eta tsunami kixkaligarriak.IMG_0455[1]
Bihotz, ikutuezinak.
Esku beroak, eta gorputz izerdituak.
Pareta gorriak.
Argi oso oso bajuak.
Izerdiak berriro.
Platerontzi bateko sushy ia bukatugabea.
Sakea eta Kirin botila erdi hustu bati, azken tragoa, hustu arte.
Eta beste zigarro bat, zigarro luze bat.
2046 zigarro luze luze bat.
Begirada luzeak,
denbora geratu direnaren seinale.
—
Zu andereñoa nonbait ke artean desagertu da.
Eta ikujiro kamaleoiekin amesten hasi da. Ia gauero lez.IMG_0349[1]
—
Bitartean,
quizás, quizás, quizás,
Nat King Cole – Quizas Quizas Quizas
entzuten da
sake taberna txiki batetik.
Ikujiro sartu egiten da.
Azken tragoa hartzera dihoa.
Bere azken tragoa.
Shigeru Umebayashi – Yumeji’s theme (extended version)
ftf.

Publicado el

Homemade

photo
Death In Vegas entzuten jarri naiz gaur, in the living room. Eta derrepentean, out of the blue, Hope Sandoval-en ahotsak paralizatuta utzi nau. Akordatzen naiz Nevadako desertu horretan, geldirik, Islandiako Vatnajokull-i begira sentitu nuen hutsune oteiziar berbera hartaz. Eta titulua are argigarriagoa…

Death In Vegas – Help Yourself

Ezkerrera begiratu eta oraindik 30.000 Miles horiek margo beltzez zeharkaturik eta pintaturik ikusten ditut. Vertigo.

Telefonoak, twitterra, bizikletak, hegaldiak, eta gure bizitza hiperkonektatuak…
Eta guztien artean, hori, desertuak. Desertu zabal eta unknown-ak. Ederra benetan, heuretan sartu eta barneratzea. Gure bizitza, jomuga jakin gabe baina norabidea gure hanketan jarriko duena. Horrekin nahikoa da, maleta eta hanketan dugun norabidea.

Akordatzen naiz ere, North Beach-eko tabernari hartaz. Italiar jatetxean, bere burua jada judutar egin behar zuen neska horren konfesioa. Neska azkarra, oso gaztea eta hanketan norabidea jarria ziona.

Akordatzen naiz, nola ikusten zen, behetik Bay Bridge erraldoi hura…zabal eta luzea. Bai, euritan zegoen arratsalde horretan ikusi nuen, han behetik, kalatxorien artetik. Nere gorputzak joan nahi zuen, leku hartatik, baina zerbait lotzen zidan badia hartara. Gero beranduago, San Francisco-ko Twin Peaks-eko nere auzoko newsagent-ean, esne eta nere special sandwich horiek sukaldatzeko nahikoa erosiko nuen. Eta baita, txinatar saltzailearen elkarrizketa motz baina kortesiazko sinpatiaz egindakoa entzungo nuen. Bizilagunak Doug eta Deana agurtu, kristalaren bestaldetik. Eta gaua etorriko zen. Gau ixila.

Akordatzen naiz ere, zenbat fotograma gordeko nituen nere memoriaren barruan. Bata bestean atzetik, mila pasarte, mila protagonista. Guztiak, nere amak erabiltzen zuen jostorratz horrekin, banan bana, josteko moduan, denak erkatuz, soineko eder bat egiteko modukoak. Nere amaren jostorratzarekin, homemade bizitza bat eramateko. Ingurukoari begiratu eta homemade bihurtzeko, betirako.

Egunen batean, kantu homemade bihurtuko direnak.

Akordatzen naiz…

Eta orain, homemade, naiz.

//

Ftf.

Publicado el

«The Joshua Tree» Dessert. South California. (USA)

It is really hot. 114 Fº. Dessert.
I am listening this really
amazing record that I bought in Frudisk record shop in Donostia
(nowadays desappeared). I was 11 years old. And 22 years after, I am
coming and playing in the white car…all those tunes: Bullet the Blue
Sky, In God’s Country, Running to Stand Still and Where Streets Have No
Name…
To be honest, I’ve started thinking every tune needs to be
listened in the place that has been created. The sensation is more
powerful and real. And this dessert is gorgeous.
Thousand and thousand of Joshua Trees, anywhere.
And really hot.
But not hard. (Strange isn’t it?)
I cannot stand with so hot weather. But I can be here.
And I will go again to the «Dessert Sky, in the God’s Country.»
Peaceful.
DSC01766DSC01767
Let’s try. I am going. Follow me.
«Bullet the Blue Sky»«Running to Stand Still»
«Exit»

«Where streets have no name»

«In God’s Country»

DSC01891DSC01936
C u soon, again.
ftf.