Etiqueta: igor

Publicado el

Firestairs to the SF Bay Area’s Sky (5am tonight)

Ipod-ak ez du ixildu nahi gaur gauean.
Egia esan, nik ere ez bera ixiltzea nahi.
Beldurra izango da.
Lo egiteko beldurra.
Zu gogoratzeko eta nere ametsetan sartzeko.
Edo neregatiko beldurra izango da.
5am San Francisco. Tonite.
Taxi horiak kanpoan gelditu gabe, paraje urbanoak eta telefono betaurrekodunak.
Eta nere buruan green emotional landscapes.
Gelditu gabe. Trostan dabiltzan zaldi eroak Islandiako Akureiry-runtz. Han zerbait omen dago. Amets eta fikzioaren artean. Badator, badator.
——————————-
Ez dago jada, denbora honi jarraipena emango dionik.
Hemen, denbora gelditu da, parete zuri hauetan, sute-eskileratik, zerura igoko gara, han party erraldoi bat egiteko. Hemengo community carnival hauek bezalakoak, baina maybe zapi zuri-gorriak aterako ditugu, yankee hauen zoramenerako. Kriston burrundaia. Zezenak, armarioan gordeko ditugu. Zaldiekin, zeruko paraje berdeetan hegan egingo dugu, Bay Arearen gainetik. Hippie guzti hauen zoramenerako. Crazy St. Phermin in SF.
——————————–
Han goian, esango dizkizut, jendearen algararen artean, SFko zeruan eserita, zenbat aldiz pentsatu dudan, Islandiako zaldi eroekin. Zenbat eromen izan ditudan gaur bezalako gauetan. Zenbat aldiz, salto egingo nuke, zeruaren ertze honetatik behera. Zenbat aldiz, jarri naizen, ume bakartiei kalean begiratzen. Zenbat aldiz, egin dudan oihu hondartza galduetan. Zenbat aldiz, gorrotatu ditudan mundua zuri beltzean ikusten dutenak bakarrik, beste gainontzekoei diktadura horretara behartzeagatik. Zenbat aldiz, pentsatu dudan, zeruaren eskin honetara igo eta bertan gelditzea. Zenbat aldiz, zenbat aldiz, zenbat aldiz.

Baina, behin bakarrik, igoko naiz sute-eskileratatik gora, zerura. IMG_0602
Eta zurekin bada,…
inoiz ez gehiago jeisteko handik.
//
ftf.

Publicado el

The Blood

Ez zait inoiz gertatu.
Aireportutik atera behar nintzela, odoletan hasi naiz sudurretatik. Geratu gabe. Zer edo zerk, nere barruan eztanda egin balu bezala. Eztanda gorria. Agian gauza askok egin dute eztanda barruan. Korrika joan naiz restroom-era. Ispiluari begiratu diot eta han etzegoen inor ez. Odolarekin batera, sudurretatik desagertu egin naiz. Arraskatik behera joan naizena odolarekin neu izan naiz. Oso osorik. red blood
————————————————————-
Orain sute-eskilara hau, logelakide dut, SF hiri handian.
Begiak itxi, eta Oregon-eko
green,
moon,
coast,
beach,
train,
friendship,
car driving,
rain,
streets,
heart,
orange,
trees,…
nere ametsetan
sudurretatik sartzen
senti ditzazket.
Udaberriko odol berdearen transfusioa.
Bete arte,
oso osorik
bete arte
berriro ere.
green blood
When you look and find
You(‘ve) lost your place
To the girl behind
With the honest face

Ain’t that the way..

Your heroes
They pass by on broken feet
With the girls they find
Between the roof and street
On a thin escape

I can’t explain where the blood goes
I can’t explain cause I don’t know
It finds a way

The wise, they talk of honesty
While the boats, they keep pointing

Always set for sea
A fool’s escape

There’s a note, I found
Reminding me, not to wait
That you’d come and look for me
And not to wait

I can’t explain where the love goes
I can’t explain cause I don’t know
It finds a way
//
ftf.

Publicado el

Vintage (Port-land)

vintage1Faltan botako zaitut, Port-land.
Zure zubi eta zure soineko vintage-arekin.
Zure jendea korrika, autobusean edo besterik gabe, rush hour honetatik, eskapoan, larrosa gorri bat erostera ateratzen diren biztanle ero bezain autentikoekin. Denborak atzera egin duen portu eta hiri honetan, izan garena berreskuratu eta eskuak poltsikoetan sartuta, gure hondartza galduetara bueltatuko gara. Honakoan, are urreduna poltsikoetan dugula, iragango dugu transatlanticism-a. Treneko jendearekin akordatuko gara. Zein zoriontsuak izan ginen, zein saltoka jarri zitzaigun bihotza. Zein ume eta zein inuzente garen oraindik. Zein bizi egon gaitezkeen, nahi badugu oraindik. Zein botere duen esaldi zati puta batek eta kantu baten osotasunak, eguna goitik behera alda dezakeelaz ere ohartu ginen. Baita, hondartza galdu horietan, galdurik dauden hainbeste eta hainbeste aurkituko ditugula bueltan. All things go.
Baina, joango ez dena, gaur gaueko etxerakoan, kotxe zuriaren gainean, Oregon Coast-era freeway-an, erori diren elur maluta zurien, intzirioa eta erdi-irreala zen, sentsazio hipnotiko hori izango da:
Milaka eta milaka, tanta, zuriz jantzita, kotxeko erretrobisorearen kontra. Zerbait esan nahiko balidate bezala. Ez dakit, intzirika. Garraxika. Guztia, gaueko 2tan etxealdera (elurra eroriko ez balitza bezala), zihoazen neska kapeladun vintageak.
Desagertuko ez den bezala, B.ren etxe vintage-ean edan dudan early grey tea. Eta eskuartean izan dudan gitarraren momentu ixil eta hunkigarria, living roomean. B.ri gustatu zaio. (Hori uste izan dut behintzat).
Elurra kanpoan.
Barruan beroa.
Kotxea hartu eta gaueko txirrindulari zuriekin urruntzen joan naiz, hiriaren beste aldera.
Han ere,
Elurra kanpoan.
Barrua beroa.
//
ftf.

Publicado el

From Division Street to LoveJoy Street.

IMG_0524
MatchBox Lounge-en.
Division St.-en .
Hor daude nere aurrean.
Aurreko mahaiean eserita. Lau edo bost bat metroetara. Neska: Zapi txuri-beltz batekin, begirada lotsatia eta ahots goxoa. Mutila: Txapela erantzi gabe (ni bezala), bizarra kokotzean eta neska baina hotzagoa (kanpotik ikusita).
Neskak begiratu egin dit. Badaki beraiei inguruan idazten ari naizela.
Kanpoan inorrez. Eta nere taupadak, bihotzetik ateratzear.

Ez dira joan baina ez zaizkit gehiago interesatzen.
Kalera begiratzen jartzen naiz.
Inor ez.
Hopper-en kuadroa bat besterik ez kalean. Pipa erretzaile bat, kanpoan. Neu. Eta autobus parada bat, jendez beteta. Nerekin hitzegin nahi. Nik beraiekin ez.

In my best behaviour I am really just like you.

Dio abeslariak nere belarrietan.
Eta hiria uzteko bildurra sartzen zait, lepotik behera.
Kotxea hartuko dut eta agian ez naiz geratuko.
Hasi Division Street-en hasiko dut.
Eta bukatu:
Love-Joy Street-en.

Fast.
Running far, running fast.
To Love-Joy Street.
—————————-
Han, euriari begiratu eta muxu emango diot.
Atertu duen euriari muxu bat emango diot, nere mahats-ardo zaporeko kiratsarekin. Aurpegira begiratuko diot, gertu gertu, eta muxu handi bat emango diot. Merezi duen bezala, kamioien arteko gau honetan. Eta Love-Joy party bati izango dugu, sunset-arekin hasi eta biharamnoa arte. Edan eta kantatzen. Ospakizun handia. Laztan, begirada, ikutu, muxu desio, belarrira xuxurlatuz inoiz bukatuko ez den gauari paso emanez.
Ez zara konturatu Love-Joy Street-en zaude?
Atera beste bat. Edo beste hamar.
Eta gitarra baduzu, atera ere.
Love-Joy Street-en gaude.
Eta hemen gauak 24 ordu islandiar irauten ditu.
Komunean sartuko gara denak, kantuan, bainera ur beroz bete, eta denak bertan sartuko gara. Koruan kantatuz. Bizilagunak polizia deitu eta baineran gurekin bukatzen duten arte.
—————————
Tuesday night
living in the Love-Joy St.IMG_0514
Forever.

Ez nihoa jada inora.
Hemen geldituko naiz.
Betiko.
//
ftf.

Publicado el

Orange: Ja!

Ja!
Bihar kamioneta laranja hartuko dut.
Goizean goiz.
Basoan sartuko naiz.
B.rekin joango naiz.
Jatorra da. Eta konbersazio lasaiak izaten ditu. Eta musika entzuten dugunean, ixilik egoten da. Ni bezala. Ez du musika eteten.
Gero, bere carrot horiek aterako ditu, tuper horietatik. Kafea eta tea eramango du kamionetan. Berez, kamioneta, bere etxea da. Eta halakoxea du, really a fucking mess. Baina berari ez zaio axola. Irribarre egin dit, bere, betile horiak mugituz. Ja! Basoak, lautadak eta azkenik hondartzara iritsi gera.
Han egongo gara, hondartzan gora eta behera. Euria hasi duen arte. Ja! Orduan korrika egin beharrean, bustitzeko promesa egin dugu. Baso eta hondartza arteko bidean, hezurretaraino busti gara. Blai! Ja!
Itsa-izarrekin hitzegin dut, B-k begiratu ez duenean. Eta sekretu bat kontatu diot itsas-izarrari. itsas izarra
B bitartean, hor nonbait jolasten zebilen ez dakit ze animali benetan ezezagun eta ikustezinarekin.
(Hasi naiz pentsatzen ere, B.-k bere animaliak asmatu ere egiten dituela. Agian, bere mundu imaginario horretan, carrotekin eraikia dagoen mundu horretan.)
Eta bai, gertaratu egin naiz, eta itsas-izar laranjari belarrira zera esan diot:
Ja!
🙂
——————————————————
Batzutan, ez da jakiten zergatik.
Eguna orange bihurtzen da. Eta agian, gure partetik zera,
adorea behar dugu,
mina egiten duena ekidin,
eta barruan dagoen hori atera.

Bihar eta etzi,
orange izatea litzateke onena.
Behar dut.
Itsas-izarrak zera esan dit:
«:) Ja!
Bihar goizean,
orange botak jantzi behar dituzu, zuk.»orange bootsftf.