Etiqueta: harkaitz

Publicado el

h

Begiak dizdira egin diote
botoi gorriari sakatu baina segundu bat lehenago
luze aritu gara hizketan
beti bezain luze eta sakon
bizitzaren hondar aleak erortzen zirela ohartu gabe
lotu dugu elkarrizketa
ideia bat beste batekin
ixiluneak ere
mundu honen bi ertz bagina bezala
ari fin bat
ari xingle bat
ari ia hauskor bat
ari bizi bat
Ez da asko behar
bizitzaren taupadak entzuteko
elkarrizketa ematen denean
gauden lekutik
ideiak
zintzilik geratu baina gorpuztu eta lurruna lez
behelainoan goran egiten duenean
Ez da asko falta
gauez
h-rekin hitzegin eta gero
urrintasuna
gertu
aberria
gu garenean
#HanIzanikHonaGara
eta berau maite duzunean
begien ñiñir hori
iltzatuta memorian
ohera
hurrengo egunari ekiteko
sugar long life
goodnite h
i

Publicado el

Islandia (Iceland, my first song). Harcourt Arms, Oxford (UK). 14th April 2013.

Iceland, lived in a light bulb though,
Iceland reminded us the similar euphoria that feels when we have not lost the last train
Iceland was always in the bar, with a pint with crossed arms in the desk and wearable long shirt buttons were always free.

You’re my only addiction, her sweaters showed (and maybe she was speaking to her pint)
You’re my only addiction, she replied, and we smiled out of the blue…

…While
someone
punctured
our
bike‘s
wheels
with
a
needle
uses
to
tatto
aeroplanes
in
our
hearts

We
slept
in
bicycles´
cemeteries
and
we
had
many
broken
tricycles
undiscovered
still
/ /


Islandia, berriz bonbila baten barruan bizi zen
Islandiak azken trena ez galtzearen antzeko euforia gogorarazten zuen
Islandia tabernetan egoten zen, beti besoak mostradorean gurutzatuta garagardo batekin eta alkandora luzearen eskumuturreko botoiak beti askatuta zituela

You’re my only addiction, zioen bere jertseak eta garagardoari ari zitzaion akaso
You’re my only addiction, erantzuten zuen berak, eta guk irribarre egiten genuen oharkabean
…

Norbaitek
bizikletako
gurpilak
zulatzen
zizkigun
bitartean,
bihotzetan
aeroplanoak
tatuatzeko
orratz
batekin

Guk
bizikleten
hilerrian
egiten
genuen
lo
eta
triziklo
apurtuz
betetako
kanposantu
asko
geratzen
zitzaizkigun
ezagutzeke.
//

Publicado el

Chicago

Christina Rosenvinge – Chicago – con Vetusta Morla

I fell in love again,
All things go, all things go.

Bihar banoa, edo etzi. Zer axola du?
Soineko burdinduaz ikusten dut Bilbo, hamabost urteko neska bat bezain ederra.

I made a lot of mistakes.

Etxea polita da gertutik ikusita. Gertutik ikusita, urrutitik ikusita.
Chicago. Chicago. Chicago.

Akordatzen naiz, kantu hau non entzun nuen.
Portland-eko coast-era bidean.

Askotan ez du axola non gauden, baizik non dugun bihotza.
Batzuk ez dute hori sentitzen, ez dutelako bihotza lekuz aldatu, ez dago mudantzarik inoiz, bihotza Chicagon geratzen da.

Eta Chicago edozein leku, edozein hiri da.
Bilbo? London? Tokyo? NYC?

Edo…kaka zerutiarra.

Kritika gehiago ez.
Gogaitzen nau zu horrela entzutea. Hiriaren kontra. Hiriak jaiotzen ikusi hau, ez al haiz akordatzen, maddi?

If I was crying
in the van
with my friends
it was for freedom
from myself
and from the land.

I made a lot of mistakes.

Eta zoriontsu naiz horregatik.
Eta Chicago-ra goaz, Chicago, edozein leku, edozein hiri denean, jakin gabe nora goazen, beti goazelako, beti berriro bueltatzeko.
Eta etengabe, once again.
Joan etortzeko,
Etorri joateko.
Han izanik, hona naiz.
Ftf.