Fink – Sort Of Revolution
astelehena atzo…
5am…
esnatu…
kafetera martxan jarri…
…beste behin ere…
…normalidade itxurazko honen azpian…
…lurra mugitzen hasten da…
gauzak galtzen dira
gauzak errepidearen alde bietan geratzen dira
beste batek har ditzan
eta pertsonak,
pertsonak disolbatu egiten dira.
ez dugu beste erremediorik.
disolbatu egiten gara.
denbora jakin bat pasatzen denean,
elkar-disolbatu egiten gara.
—
orduan akordatu naiz,
aitak, kotxean konduzitzen ekartzen gintuela, oporretatik, mediterraneoko opor horietatik, bueltan…
kotxean…
nik, kotxeko atzeko nere eserleku, jukebox bihurtzen nuen,
maratilla gora eta maratilla behera,
eta flipatu egiten nuen,
hura zen nere, jukebox, eta ni dj totala, 11 urterekin.
«a., begira, orain jarriko dut…»
eta kantatzen hasten nintzen.
konturatzen nintzen
inork ez zidala jaramonik egiten.
—
baina kantua bukatzen zenean.
oporretan bizitakoak etortzen zitzaizkidan.
eta lagunak.
nere barruan sartu ziren pertsona horiek.
eta disolbatzeko unea iristen zen.
mingarria.
—
ez nekiena zen,
hori izango zela bizitzaren lekzio handiena.
pertsonak disolbatzen ikastea.
—
lurranari begira nago orain.
5am…
kafea prest.
ixiltasuna sartu da nere sukaldean.
—
ixiltasuna eta lurruna, bakarrik geratu dira.
NI,
ere,
disolbatu
egin
naiz.
Eef Barzelay – True Freedom
ftf.