Etiqueta: fastfatum

Publicado el

Manzana & Plátano

Picture
H.k deitu dit.
Apple & Banana erosten ari nintzen.
Damien Rice tripetarako analgesikoa hartzen ere.
(Arroza, beti izan da ona for the digestion).
Damien Sushy Rice.

And Apple & Banana.
—————————
Kolgatu dut.
Kanpora begiratu dut. Lehioaren bestaldera.
Orduan gogoratu naiz, goizeko bagoian zegoen emakume boliviarrari, eseritzeko lekua eskeini diodanean. Bere haurra, sintxan-en marrazkiekin egindako manta batekin estaltzen ikusi dut bagoian sartzen. Eta bihotza uzkurtu egin zait, North Face and Columbia coat-ekin, forratuta zauden Oregonian itsuen artean. Bapatean, emakumea eta ni begira geratu gara, eta hirurak bagoiko bidaide bakar bihurtu gara, bere harridurarako. Inor ez begira. Eseri da, eta «thank u» lotsati baten ostean, nere «de nada»k, are gehiago harritu du emakumea. «Gracias Sr.» gehitu du, orduerdiera, jeisteko gestoa egin dudanean.
—————————
Apple & Banana.
Hori bakarrik jango dut gaur.
Ez dut gehiago behar, gaurkoan egunez behintzat.
—————————
Gauerokoan, arroza jango dut.
(Nahi adina.)
ftf.
//

Publicado el

Tragic-comedy (Immaculate Fools)

Goizeko kafea egin. Coffee&Drive, coffee + driveu know man.
Kotxean sartu. Eta as everyday, turn on the radio. Sitting on the Dock of the Bay, Mr. Ottis Redding. Hitz jakintsuak weekend-eko Forest Park-erako. Eta gero, Snow Patrol-en romantizismo rockeroak ikutzen dik, ziztada, atximurka berriro,…eta dena errezagoa litzateke, bentrikulu-aurikuludun aparatu hor barrutik estirpatuko balidate. Errazago for sure.
Trenean sartu. Laptop-a piztu. Umea begira. Ke seinalea.
Eta, it`s closest I can get to you.

Oraindik ere, benetako estupido inmakulatuak gara.
Oraindik bai.
Tragic-comedy.

Trena badihoa eta weekend-a badator.
Go for it.

Publicado el

Keep Running your Car (Arcade Fire)

Downtown.
Downstairs.

Two blacks and Suzanne, the blonde hair, super-perfect girl, next to me. In the Pearl District. 12th Av. Silk Vietnamitese Restaurant.

And the iPhone is telling me that this Arcade Fire is called «Keep the Car Running».

The only thing I know is my stomach belongs to me.
And nobody is going to break it any longer.

I said.
//
Meanwhile, Jhon and Martin sat down in the next table. They looked at each other. 2 seconds. And they kissed shortly.
The waitress did not trust the age. So, Martin had to show the ID. They laughed. Kissed again. Drank a couple of beers.
//
The train is going to depart, outside.
So, do not stop inside.
Keep Running your Car, man, Keep Running….
No pares joder!
Embrace your stomach and run, man, run…

And the most important thing, do not look it back.
//
I left the table like hurricane.
Jhon and Martin were steady looking at me, surprisingly, this time they did not kiss each other. They ate. And follow my trace, looking at my yellow trainers.

Keep Running your Car.
(Who’s gonna ride your wild horses?)
Someday.
Agur.

Publicado el

Dream Avenue

Dream Avenue.
Islandia.
Reykjavik.
Keflavik airport.

Gaua edo eguna.
Ez dakigu.
Solstice.

Ez zuela minik emango esan nizun.
Eta orain barkamena eskatzera zatoz.
Arrazoia nuelako.
Arrazoia beti dator berandu,
baina badator,
Dream Avenue honetara.

Blur and hidden places.
Dream Avenue honetan bizi naiz.
Gauetan sartzen naiz,
eta ez dut jakiten noiz atera behar dudan.
Zurekin amets egiten dut
zure usaiarekin
zure arnasa ere senti dezaket.

Hamabost urteko
bildurra eta tximeletak.
Esnatu eta loratzen ari diren
erahildako gorpu hauek
berpizteko.

Zu eta ni.
Dream Avenue-ko
gure loft-ean,
igandeetan
balkoian jarrita bilutsik.
Gau edo egunez.

Solstizioan,
balkoian elur artean
amodioa egin
eta tximeletak
tripetatik
hegal egiten irteteko.

Tximeleta hegalariak.
Dream Avenue-n.

Zu eta ni.
Ez dugu zerurik ikusten.
Ez eta ozeanorik.
Baina ez dutugu.
Hori jada ez da garrantzitsua.
Hazi egin gera.
Gure benetako izaerara bueltatu gara.
Inportanteak ziren gauzetara.
Hori ez da aldatu.
Eta hori da seguruenik
inportanteena.
Orain eta betiko.

Zu eta ni.
(Milaka tximeleta hegalari
Reykjavik-eko solstizioan,
Dream Avenue-ko
loft batetik
ateratzen.
Zerraldo lurrean
besarkaturik dauden
bi gorpu bilutsien tripetatik.)

Hasi da bizitza.
Berriro.
//
ftf.
dream av.

Publicado el

Medizina musikala erosten Jackpot Records-en. And it is fucking cold, outside, and inside.

Dendan sartu naiz. jackpotHigh Fidelity-ko hori bezalakoa, baina txukuna. Portland guztia da txukuna.
Hotzez sartu naiz. Hotzak akatzen. Eta sartu eta berehala, izerditan hasi. Termostatua oker dabil antza.
……………………………………………..
Ez hemen ez du begiratzen arraro, laptop txikia ireki eta bere aurrean idazten jartzen naizenean.
Eta bai hotza egiten du.
Hotz izugarria.
Benetakoa.
Kojón.
Bertigoa.
Salto egiteko gogoa.
Eta guztia kakazteko.
Modu batean edo bestean.
Azken batean, zer ajola du.
H.k bidali dit mezu bero bat.
Bai, hori bai dela laguna.
Hitzak, sartu zaizkit barruraino.
Nik uste malko txiki bat ere atera zaidala.
Asko maite dut H.
H. nere adixkidea da.

Eta asko maite ditut
ere eguneroko gauza horiek.

(Diska hau erosiko dut.
Kantua tripetara iritsi zait.
Bon Iver.)

Eta hondartzakin akordatzen naiz.
Hondartza galduak.
Bai horiek jadanik galduak daude betirako.

Gu ez ordea.

Gu bizirik gaude.
Eta jarraitu nahiko genuke.
Bizitzea zilegi balitz eh Mr. Laboa…

Nik uste dut, trenera hurbilduko naizela

Dagoeneko, gorputza berotu zait.
Eta besapean, medizina musikala daramat, flu-ak harrapa ez nazan, at least.

Inside is right now warmer. Even if outside is already cold. Fucking cold, for God’s sake!
C u soon Jack.