Etiqueta: fastfatum

Publicado el

Gasteiz & Ani

4pm.
Florida parkean egongo bagina bezala gaude, begiak, ixten ditugunean.
Han egongo bagina bezala. Baina hemen gaude.

Begiak irekitzen ditugu eta beste alde horretara egiten dugu:
Bero sargorea, Illinois inguruan edo, eta Greyhound-a atzean utzi dugu.
Eta Florida parkean aurkitzen gara.
Dena berdin dago.
Gure barruan zerbait aldatu bada ere.
Zerbait baino, guztia.
Ikusten duguna ez da berdina baina jendea ezer gertatuko ezpalitz bezala jokatzen du.

Eta ni zurekin akordatzen Ani.
Zure kemenaz eta malaostiaz.
Eta garraxi egiten duen emakume horretaz.
Nik entzuten dizut.
Oso garbi hemen egongo bazina bezala.

Guztia aldatu denean
eta ezer gertatu ezpalitz bezala,
urteen bueltan.

Eta zu izango zara,
nere Joyful girl hori.
Betirako.
Zure tximetan galdurik,
uda sargorearen korrika ateratzeko beharra.
Gogoa eta grina.
Parametro normaletatik aldenduz.
Baina edertasun eta zeru grisaren pare,
begirada aske eta antikonbentzionala.

Zure tximetan galduko naiz.
Begiak irekiko ditut Florida parkean etzanda nagoelarik.

Espero dut,
begiak irekitzen ditudanean,
hor egongo zarela.
Zure tximetan,
orotara
baso batean bezala
gal nadin.

Gaur arratsaldea
den
une eta leku mugagabe horretan barna.
ftf.

Publicado el

Múm eta gure glaziarra

glaziar bat tripetan ugaldu zaigunaren sentsazioa dugu bapatean tripetan sartuta, barruraino.
sentsazio izoztua
eta
arratsalde sargoreak.
guztiek, inguruan, inertziaz jokatzen duten bitartean,
ofizina salatan eta 13 bulegotako eraikin komunista ia sarajevo-ko horietan,
gu hor gaude,
gure glaziarra, apurka apurka,
zizelkatzen,
urtzen,
gure ahotan,
urtu dadin,
arratsalde sargorean.

gure ezpainak
elkar desiratuz.
elkar urtuz
gaur arratsaldeko glaziarra.
gure ahotan.
urrun baina gertu.
gertu eta urrun.
arratsaldea urtuz.
gure glaziarra.

eta gu.
ftf.

Publicado el

Memory & Our Songs (inside our thoughts)

Aurpegiak ahaztu ditzazkegu.
Agian, gurea ere ahaztu dezakete.
Kaleetan udalak, aldaketak egin ditzazke.
Poema liburu baten argitalpen berriarekin, pikutara joan daitezke, gehien gustatzen zitzaigun poema motz eta bala hura.
Ilehoriak eta beltzaranak izan, bost ajola du jadanik.
Itsasoari begira jarri gara,
baby boom-a elikatzen diharduten,
gure belaunaldiko guraso txit arduratsuek.

Gure pentsamentu presenteetan,
gure makutoaren emergency botikinaren moduan,
larrialdietarako edo bestela ere,
gure kantuen zati txiki bat.

Begiak itxi,
entzun,
eta han zaude,
betiko lekuan,
zu aldatuta,
eta
ziurrenik,
ingurukoa
jada ezezaguna izango zaizularik,
ametsak akatu dituen umearen moduan,
hondartzari begira.
Eta belarriak erne.
ftf.

Publicado el

Exit (berriro pelikula beraren bukaera, once more, at the end, as always)

Gaur ere euria egin du.
Baina gaur uztailaren 6a da.
Ez zuen inork espero.

Eta nik espero nuena,
etxerakoan, ohi den moduan, kantu hau:
Brad Mehldau-ren pianoarekin
Radiohead, Thom Yorke-en, maisulan,
Exit.

Bizikletan blaiturik
zurekin akordatzen sartu naiz etxera.
Derrepentean,
nere 18 urteetara egin dut salto.
Tunel batean bezala hasi dira
filminetako irudiak aztoratzen nere salako pareta berdeetan.
Jendea, zu eta zu,…eta zu….eta zu eta zuu zuzu zuzuzuzuzuz….
eta ni.

Eta konturatu naiz
ez duela ezertarako balio.
Balio duenak
beti,
Exit bat izatea da.
Exit on bat.
Aldegiteko.

Txuri-beltzeko pelikula batean sartzea otu zait.
Zigarrokin bat ahoan, eta jameson kopa txiki bat.
Eta pianoa, beti edaten.
Enamoratu ginenean bezala.
Akordatzen?
Bai, 23 urte izango nituen.
Gau oso bat eman genuen,
Sarri-ren liburu hartako poemak
elkarri irakurtzen.
Jendearen algara artean.
Oso dibertigarria.
Geroz eta ozenago.
Exit.
Altxerriko katakunba horietatik.
Zergatik, jada izkututa?
Ez dugunean
inorrengatik jada ihesi ibili behar?

(Agian, zu, putakumea zu zara,
ihesi egin behar duzuna,
ez neu.
Begiratu al zara ispilura.
Zein da lekuz kanpo dena, ispilua edo zu zeu?)
Beste whisky bat nagusi, jameson izan dadila please.

Eta pianoari,
edaria ematen jarraituko diogu.
Jarrai Brad, maetro.

Saltoka gabiltza
bizitzaren kable fin bezain xingletik,
akrobatak gu,
Exit marra bat
zeru urdinean pintatu nahian
egunero,
eguzkiaren esnaerarekin batera.

Baina gaur euriarekin
desagertu gera,
portuko
kaleargien artean.

Eta gaurkoa egina da.
Day is Done.
Egina.
Jazz & Rain.

Euriak,
noiz bustiko zaituen zai nago,
zurekin eta zure tximetan gal nadin,
desagertu,
kobazulo hauetako barraunbeetan,
berriro,
etzan eta betirako,
zure adatsetan hilda gera nadin.

Oraingo honetan,
ordea,
ez ditut begiak irekiko.
Hor geratuko naiz
betiko,
Exit.
Zure barruan,
galtzeko.
Betirako,
Exit.
ftf.

Publicado el

Happy Sad

Eta zergatik gelditu?
Txostenak, ohearen gainera bota ditut.
(Agian, harroputzkeri punttu batekin)

Pijama jarri
eta living-eko
headphones-etan
jarri naiz saltoka.
G.Hayes my princess
my irish princess
kantuan belarrira xuxurlatzen.
«Happy Sad»

Bai zergatik tristeki pozik.
Eroaldi bateko euforia.

Goian Izaro dago,
haur txikia dago.
Ez dut esnatu nahi.
2 urte baino ez ditu.
Eta munduko ezergatik ere ez
ez nuke bere loaldia esnatu nahi
nere headphones-etatik ateratzen den zalapartarekin.

«Nothing Can» dator orain.
Eta neu,
hemen saltoka
tentel bat bezala
pijamarekin,
hankutsik
kantuan
beno,
playback kutre batean.

Baina saltoka.

Gaueko arraultzak onak zeuden.
Lagunarteak eman du eztabaida.
Gazia batzutan.
Mina eman dizkidate zenbait gauzek.
Eta dakidana da,
neuk bakarrik ikusten ez ditudala gauza horiek…
Baina hau aurrera dihoa,
ez du inork asmatu oraindik
palanka bat,
honi stop bat jartzeko.

Pasilotako jendea dut orain gogoan.
Eguneroko langileak bulegoetara.
Tsunami administratiboak.
Neu nere iphone txuriarekin
kantu hauek gordetzen dituen
kutxatxoa gordetzen.
Babesten.
Nere tesoroa.

Lagun bati
email luze bat bidali zioat.
Hor geratzen den horietakoa.
Zuloa egingo lukeena,
ultzera behin-betikoa.
Baina benetakoa.

Horrelako gauzen gabezia dagoelako.

Kalera noa,
ilatargia begiratu,
zigarroa piztu, erre eta itzaliz,
tesoroa kraterren baten zirrikituren batean,
ondo gordetzeko.
Betirako, ondo gordea,
aurkitu nahi duen ororentzat.
Han goian,
gertu zure eskuetatik eta
urrun hemendik.
Begiak itxi,
tertziopelozko xuxurluak
gemma-ren ahotsak
nere belarrietan.
Beste ezer, gaurkoz.
«Happy Sad»
eta gero
«Tomorrow».
ftf.