Gauez, desertuaren kolorea jakin nahi baduzue, ezin duzue goiz oheratu. Eta derrigorrezkoa duzue begiratu aurretik, ardo bat hartzea. Izan ere, harrituko badizue ere, baina desertuaren kolorea gorria da. Desertu komunista.
TwentyNine Palms-era zoaztelarik edo beste edozein desertuetan barrena, gauetan, ez dago kotxeko argiak itzaltzea bezalakorik, desertuaren kolorea gorria dela ikusteko. Bai, Orion konstelazioa ardo busti gorriz zipriztindua ikusiko duzue, Batelgeuze edota Aldebarán izar disdiratsuak, ardo bainu bat hartzen entzungo dituzue alai. Sirio, ondoan, izar betaurrekodun, serio eta marmartia, bere nagusitasunagatik trufatzen ari direla pentsatuko du bere baitarako.
Korrika egitea pentsatzen baduzue, ez ahaleginik egin. Desertutik ez baitago eskapo egiterik. Desertu batetik beste batera pasatzen pasako baituzu bizia, korrika, eskapoan.
Gora begiratu eta kotxeko argiak itzalirik, ikus ikus…izar betaurrekodunak…nazioarteko ardo dastaketa eginez. «California, Australia,….!» Karraxika entzuten ditut hemendik. Beste batek, South Africa!» dio.
Desertutik ihesi, erotzen ari denaren ustetan dagoena, oker dago. Desertutik kanpo dauden guztiak dira bide okerretik doazenak.
(…)
Horregatik, ospatzen dute izar betaurrekodunek, ilunabarrero, gauaren etorrera. Beraien iraultza partikular festiboa. Desertu komunistarena.
(…)
Hurrengoan, desertu batetik zoazenean, kotxeko argiak itzali. Eta has zure iraultza desertiko partikularra!
Sláinte.
ftf.
«THE DECEMBERISTS» Live. San Francisco. 25/Nov/2008.
California One (The Decemberists)
Take a long drive with me on California One.
And the
road a-winding goes from golden gate to roaring cliff-side and the light is softly low as our hearts become sweetly untied beneath the sun of California One.
Take a long dram with me of California wine.
And the wine is tastes so sweet as we lay our eyes to wander and the sky it stretches deep.
We will rest our heads to slumber beneath the vines of California wine? Beneath the sun of California One.
Annabelle lies, sleeps with quiet eyes on this sea-drift sun.
What can you do?
And if I said,
O it’s in you head on this sea-drift sun.
What can you do?
————————————
The Decemberists.
San Francisco, California, USA.
——————————
ftf.
——————————
Flotatzen nago.
Arratsaldean, Twin Peaks-eko, zeru grisaren azpian,
«California One» kantuaren lyrics-ak egon naiz irakurtzen.
Erreferentzia asko, ezagunak, golden gate, cliffs,…
Bai, Colin Meloy honek, Portland-etik jeitsi eta kotxearekin, Golden Gate zubitik sarri pasatu dela apustu egingo nuke. Pasadan asteko, eguzki eta zeru urdin horien azpian. Pazifikoko haizeak, laztanduz ile eta bizkarrak.
Eta, kontzertua hasi da.
No words.
(Hasiera hasieratik, 3000pertsona sartzen diren antzoki itzel horretan, luxuzko besaulkia egokitu zaidalako….Eta ez nekien…Palkoan…aurrez aurre…Oregondarrak. Buff…Good beginning pentsatu dut.)
(Nere bizitzako kontzertu ranking-aren top ten-eko zerrendan sartu da dudarik gabe, gaurkoa).
(Beraien myspace-ean ere nere personal thanksgivinga egin diet Portland-arroi, eta bereziki Colin Meloy-ri. Batzutan esango nuke, Portland-eko hauek, ikutu irish bat ere badutela…Irla moduko bat dira hemengo kostaldean. San Francisco, posh…and complex…kantariak esan duen bezala. Free place. Baina, Portland…ez dakit…zerbait du bai.)
Beno,
eta azken kantua:
CALIFORNIA ONE!!!
Nere kantua jo dute!
Ezin sinistu.
Dardarka hasi naizela uste dut.
Nerekin bidaiatzen…25.000 mila egon den kantua…azkenekoa jo dute. Giro solemne ixil eta 3.000 pertsona adi adi zaratarik egin gabe. Izan dira algara, eta rock-ikutu bitalak ere, noski.
Kontzertuaren erritmo eta repertorioa…ikusi dudan onenetarikoa.
Eta banda eta mutil eta neska hauek,
USA honetan,
oso oso oso fin.
Awesome.
Long life, The Decemberists.
(Onartu behar dut, izenarekin hasiera hasieratik…atrapatu nindutela. Colin, lan txukuna motel. Good man!)
Beno,
ohera nihoa.
Gaurko kantuekin,
amets egitera.
Eta osteguneko,
thanksgivingarekin pentsatzera.
Golden Gateen hasi eta agian,
kontrara, Portland-en bukatuko dut, akaso 😉
Good dreams.
Thanks-giving.
ftf.
———————————–
Kontzertu bat benetan, desiatua badut, ikustea, hau, «THE DECEMBERISTS» Portland (Oregon)eko taldearena da. Kostata baina azkenean sold out zegoen kontzertuko sarrera bat lortu dut…Ez dakit ganbaratik ikusiko dudan edo ze kristo…baina kontua da azkenean, Warfield Theatre-ean izango dudala, besaulki bat…Buff!
Ona man! San Francisco-n espero dut aurki izatea.
Batzutan medioetan esaten den bezala….»gehien itxaroten egondako kontzertua». Bai, dudarik ez dut, USA honetan.
Eta agian, ikusi eta erakutsitako USA guztiak, south edo-eta northera, talde honek bere kantuetan, beraien Portland eta Oregon-eko haize eta kutsuekin geratzen naiz. USA sakon hau. Eta agian da hau, geratzen naizen USA.
Badago bai, bilatu ezkero noski, benetako USA hori, behintzat WEST honetan, goitik behera eta behetik gora ikusita.
Ni honekin geratzen naiz.
Egun gutxi falta dira.
Good man!
I will introduce you:
The Decemberists.
«The Joshua Tree» Dessert. South California. (USA)
It is really hot. 114 Fº. Dessert.
I am listening this really
amazing record that I bought in Frudisk record shop in Donostia
(nowadays desappeared). I was 11 years old. And 22 years after, I am
coming and playing in the white car…all those tunes: Bullet the Blue
Sky, In God’s Country, Running to Stand Still and Where Streets Have No
Name…
To be honest, I’ve started thinking every tune needs to be
listened in the place that has been created. The sensation is more
powerful and real. And this dessert is gorgeous.
Thousand and thousand of Joshua Trees, anywhere.
And really hot.
But not hard. (Strange isn’t it?)
I cannot stand with so hot weather. But I can be here.
And I will go again to the «Dessert Sky, in the God’s Country.»
Peaceful. 
Let’s try. I am going. Follow me.
«Bullet the Blue Sky»«Running to Stand Still»
«Exit»
«Where streets have no name»
C u soon, again.
ftf.