Backstage:
FasTFatum (Igor Calzada).
«Exit» song.
Emptiness.
FasTFatum (Igor Calzada) & Harkaitz Cano.
Technical un-conditional support: «Txelis» Venezuela-land and «Txuri» Isma Txantxiku-land. (Thank you)
«Qualified» 😉 audience: GiorgioBasmatti, Iturri & Joserra Senperena.
Historical «old» Bukowski: Thanks Koldo «Euripean Sua«.
Friends: Arantza&Aitor and SushyMaki. Thanks for coming.
Igor eta Harkaitz. (After FTF and HC).
Harkaitz eta Igor.
(HC eta FasTFatum).
B side:
Agian, kontzertuaren ostean, kontatzen ez direnak: Horiek dira hain zuzen ere B side, «caras b»s. Momentu honetan, 31 agosto kalea dago nere ikusmiran. Eta orduan etortzen dira oraitzapenak, borborka, aztoratuta, baimenik eskatu gabe,…Eta ezin eten, jario eta parrasta etengabe hau. Guztia, desertuetatik zabalean ibili eta gero, berriro, «betiko kaleetara» lerratuz, suertatzen direnak. Hain ohikoak zaizkigu, kaleok. Alde zaharrean bizi nintzeneko garaia datorkit gogora. Eta noski, kontzertuan esan bezala, gure ezekiel-en hamazazpi urteak gogora, «Leiho batek amorante galduari» kantua. Seguruenik, gogorren eta zuzen-zuzenean entzun zen kantua izango zen. Eta oraindik nere harridurarako, lehengo kantua, H.Cano-ren «kea behelainopean bezala» poema liburutik hartua. Eta gero «Exit».
Eskerrik asko, bertaratu zineten guztiei.
Zikloa bukatu eta borobildua beraz.
Orain, atzean geratuko diren kantu zaharrak giltzapean. Batzuk jada, giltzaperatuak, Zu eta Ni, Elurra Zaurien Gainean, Ostean, Tabula Rasa…
Eta desertuetara bueltatuko naiz.
Desertuetara bueltatuz, Morgan-en koadro Hopper-ianoaz ohartuko naiz, bakardade eta errepide horietan. Eta horiekin batera, bidaztiaren maleta zahar abandonatua bezala, abandonatuta utziko zaituztet estarta bazterretan, zuek.
Bai, baztertuta, zuek, abandonatuak.
North-era beti, north-era.
Nevada eta California-tik, ia Alaskara. Seattle-ra bidean jarri naiz jada.
Orain atzera begiratu eta atzean 10 kantu zizelkatuak, Donostia city eta bere txoko ezagunak jada atzean utziko ditut. Etxeko egongela estudio bihurtu nituen garaiak atzean. Barrutik eta banan bana atera ziren 10 kantu horiek hor geratuko dira. Kartoi urdin, erdi izoztu, erdi uretan hondoraturiko horiek geratuko dira. Betiko/Forever.
Bitartean, Irlanda-ko 8 urte horiek ere, «FasTFatum Irish Road Trip 2007: To ever dream» filman jasota geratu dira. Sláinte. Eta orain giltzapean gordeta egongo dira, neretzat. Nahi duenak beti izango du entzungai.
Eta orain banihoa berriro.
Etorri naiz, ikusi dut, gure desertu partikularretan geratzen diren oasi txiki horiek zenbat emateko duten.
Konturatu ere, desertuan, pertsonak ere desagertu egiten direla. Betirako desagertu eta nere barrunbeetan, oroitzapenak jada ezabatzeko burrukan, beti ere bizitza fastfatum bat bezala bizitzea erabaki dugunontzat.
Ba hori, esandakoa,
betikooi, zuoi, muxu handi bat eta laster arte,
beste gutxi batzuoi (oso gutxi, egia esan), The End, Agur.
——————————————
A veces, no entendemos porque ocurren las cosas. Entre hipótecas, cenas de amigos y noviazgos que cada vez duran menos y para menos. A veces, nos imaginamos, desiertos y grandes paisajes helados. Y conducimos por ellos. Dejando atrás, lo que nunca nos perteneció pero cogimos prestado, de las calles y de las cafeterías. Paraguas y tazas de cafes. Y el recuerdo de ese olor. De esa mirada, de ese plan, pequeño pero suficiente para satisfacer nuestra existencia.
A veces, cuando los demás callan o no vamos de esa fiesta bulliciosa que ha llegado a su punto límite, caminando por las calles con el ipod y con la sensación de que en el autobús encontraremos a ese viejo amor en el que creímos hasta que el corazón casi nos saliese de la caja toracica, empezamos a adentrarnos en ese paisaje salvaje pero seguro.
Lugar de icebergs y poder magnético terrestre.
Para tí, amiga fenicia, para que entiendas a veces lo que no llegas a entender en este idioma nuestro, en el que descubrimos (eso sí a nuestra forma ;)), lo que supone vivir en este mundo y sentirlo.
ftf.
FasTFatum Chapter 1: Was Born and Own Trip.
Donostia-City, 1st August 2008.
