Etiqueta: bon

Publicado el

Blood Bank Transfusiñue& Snow


Well I met you at the blood bank
We were looking at the bags
Wondering if any of the colors
Matched any of the names we knew on the tags

You said see look it that’s yours
Stacked on top with your brothers
See how they resemble one anothers?
Even in their plastic little covers

And I said I know it well

That secret that you know
That you don’t know how to tell
it f–ks with your honor
And it teases your head
But you know that its good girl
Cause its running you with red.

Then the snow started falling
We were stuck out in your car
You were rubbing both my hands
Chewing on a candy bar
you said ain’t this just like the present
To be showing up like this
There’s a moon waning crescent
we started to kiss

And I said I know it well

That secret that we know
That we don’t know how to tell
I’m in love with your honor
I’m in love with your cheeks
what’s that noise up the stairs baby
Is that Christmas morning

And I know it well (8x)

Publicado el

The Van, Cold Water and The Wolves.

Gauetan, kamioneta hartzen dugu.
Eta, Oregon-eko ilargi betearen magalean lo geratzen gara, kamionetaren barruan. Irratia piztuta, The Decemberists-en azken single-arekin, mundua berriro Alaska-ko Anchorage-raino konkistatzera eramango gintuzken indarrarekin.
Gure furgonetak ezpaitauka mugarik.

Bidean, mila lakutan geratuko gara. Donegal-eko lakuak gogoratuko ditugu. Eta zenbat aldiz maite zaitut maite zaitut maite zaitut….«can u hear me now?» esango genuen, gaueko ordu txiki horietan. Azkenean, pub-ean pint of Guinness-arekin geratzeko, beti. At the end.

Cold Water. Lakuen ur hotza, pint of Guinness horren parekoa dela pentsatu nuen askotan. Biak eskuetan. Bata hatzen artean. Beste eztarriko zulotik behera.

«Love, can u hear me now?»
«Love, can u hear me now?»
«Love, can u hear me now?»
«Love, can u hear me now?»
«Love, can u hear me now?»
«Love, can u hear me now?»

Esnatu dira jainkoak.
Irratia itzaltzen dugu. Arretaz entzuten dugu haizea, lakuko ur hotzaren gainean. Eta ez zaitut sentitzen. Ez zaitut entzuten. Desagertu zera.
Kamionetara igotzen naiz. Ilargi beteari begiratu, eta han bilatzen zaitut. Kraterretatik kraterretara, harakatuz, modu pausatuan, zure begiak han txoko batean aurkituko ditudalakoan, nonbait. Izkutuan.
Baina ez, gaur ez zaude.

Cold water, sorrounds me now.
Erropa erantzi. Pint of Guinnessaren azken tragoa hartu. Hustu. Eztarritik behera sentitzen dut azken apar lodi hori. Eta lakuko ur hotz eta beltzean sartzen hasten naiz.

Lakuko hotz ilun, gau hotz ilun eta garagar hotz ilun.
Ilargi zelatari txuri, apar testigu txuri eta zu.

Gauaren hotz eta beltzean,
desagertutako zu txuria.

Argitu nazazu, zure txuritasunarekin.
Edo gutxienez,
….

esan

entzun

nazakezula.


Eta kantatuko dizut, The Wolves:

someday my pain, someday my pain
will mark you.
harness your blame, harness your blame
and walk through.

with the wild wolves around you
in the morning, I’ll call you
send it farther on

solace my game, solace my game
it stars you
swing wide your crane, swing wide your crane
and run me through

and the story’s all over you
in the morning I’ll call you
can’t you find a clue when your eyes are all painted in Sinatra blue

what might have been lost-
don’t bother me.
//
ftf.

Publicado el

Medizina musikala erosten Jackpot Records-en. And it is fucking cold, outside, and inside.

Dendan sartu naiz. jackpotHigh Fidelity-ko hori bezalakoa, baina txukuna. Portland guztia da txukuna.
Hotzez sartu naiz. Hotzak akatzen. Eta sartu eta berehala, izerditan hasi. Termostatua oker dabil antza.
……………………………………………..
Ez hemen ez du begiratzen arraro, laptop txikia ireki eta bere aurrean idazten jartzen naizenean.
Eta bai hotza egiten du.
Hotz izugarria.
Benetakoa.
Kojón.
Bertigoa.
Salto egiteko gogoa.
Eta guztia kakazteko.
Modu batean edo bestean.
Azken batean, zer ajola du.
H.k bidali dit mezu bero bat.
Bai, hori bai dela laguna.
Hitzak, sartu zaizkit barruraino.
Nik uste malko txiki bat ere atera zaidala.
Asko maite dut H.
H. nere adixkidea da.

Eta asko maite ditut
ere eguneroko gauza horiek.

(Diska hau erosiko dut.
Kantua tripetara iritsi zait.
Bon Iver.)

Eta hondartzakin akordatzen naiz.
Hondartza galduak.
Bai horiek jadanik galduak daude betirako.

Gu ez ordea.

Gu bizirik gaude.
Eta jarraitu nahiko genuke.
Bizitzea zilegi balitz eh Mr. Laboa…

Nik uste dut, trenera hurbilduko naizela

Dagoeneko, gorputza berotu zait.
Eta besapean, medizina musikala daramat, flu-ak harrapa ez nazan, at least.

Inside is right now warmer. Even if outside is already cold. Fucking cold, for God’s sake!
C u soon Jack.