Txikia.
Egunen batean, mundua txiki bihurtuko zaigu.
Ezdeusa.
Hutsa.
Empty&Nothing.
Ateak ireki
bihotza hertsiki itxi
hortzak hestutu
lagunak agurtu
lehioetatik euria sartzen ikusi
olatuetara jauzi egin
bidea non dagoen begiratu
ez ezer aurkitu.
Txikia.
Azken momentuko,
egia.
Gezur bihurtu nahiko genuke,
eta berarekin
gu atzetik desagertu.
Txikia.
Gaueko a.amenabar-ren hiri huts horretan, gu.
Txikia.
Elkarrizketa txikiak, gaueko ordu txikietan.
Hurrengo goizeko, kafeostean, guztia garbi.
Txikia.
Txikia, desagertu arte.
Lorratza utzi gabe.
No traces.
Zigarrokinak,
hor kanpoan,
bankuaren aldamean.
Gure begirada,
itsasaldeko gaueko argi zerutiarrean iltzatua.
Zerbaiten esperoan.
Seinale baten esperoan.
Edo besterik gabe.
Gu, txikirantz sartzen ariko bagina bezala, sentitu.
Mogwai 8PM.
Iritsi da unea.
Play.
Eta biluzten goaz,
hemeki hemeki
ia konturatu gabe,
indar ezezagun batek,
besotik helduko baligu bezala,
eta guk ez dakigu zergatik,
baina inongo erresistentziarik gabe biltzen gara
Belfast-eko New Lodge-eko aktibisten batailoi errepublikazalea bagina lez,
(txapel beltza jantzia),
itsaldera,
argi zerutiarra,
nondik atera den eta zergatik ateran den,
galdetu gabe,
Txiki bilakatzera.
Gaur, gauean.
Gaurkoz,
hiltzera, itsasoan.
Itsasoratzera,
olatuetara troubles-etan,
gure buruak botaz.
Jada, borrokak zentzu galdu egin duenean.
Baina txikiak,
bihurtu garenean.
Txiki.
Baina argi zerutiarrean jada.
Sinbiosian.
Gau honetan,
begiratu itsasora:
Ikusten al duzu/nauzu?
ftf.