Now, I can understand one day I discovered this electronic mixture couple-band: Thievery Corporation.
Nowadays, saying that someone discovered Thievery Corporation as a band is just a big stupidity. Basically due to you can bump into them anywhere. They are in Loreak Mendian, in any airport, of course in any kind of lounge-style pub or bar…EVERYWHERE.
But mean I was seeing the gig in a really huge and open greek theatre, I realized that the first electronical band I recognize and integrated in my «very important bands» category was Thievery Corporation.
Each vocalist for each song. A really cultural mixture, with India, Marokko, Brasil, Bronx,…in some music tracks. Really a colourful, unique piece and dance encouraged music gig.
USA: Road movie.
sagar bat (jada hozkatua, hasi berria),
bi liburu (askotan bistatuak, sekula ez amaituak),
american cellular phone (beti piztua, jasotako deien %99a, wrong calls,
«ni ez naiz Pedro», AT&Tren estrategia komertziala ote?),
hiru giltza (ez bata ere ez neurea),
logela bat (hau ere ez da neurea),
bi artikulu (biak, bukatu gabeak),
moleskine bi (bat bukatua jada, azkar!, bestea, hasi gabea, hasteke, bihar, seguruenik),
kafea (bukatua, as usual),
ur botila (half empty, half full, ok average),
zapatak (kenduta, hankutsik, carpet-aren gainean, as usual),
kapelua (kendua),
kotxea (kanpoan, erdi lo erdi esna),
lanparak (bi gutxienez, beti pizturik),
leihoa (zabalik, atea batzutan, be careful),
tv-a (what’s this? Always turned off),
…
Dessert,
Basamortuaren haizea neretzat
Tornado,
Hiru larrosa hori zuretzat.
kerouac-ek ahaztu egin zituen carver-ren lekuen deskribapenak.
road movie-ak ez dira garrantzitsu gertatzen diren gauzengatik,
gauzei ematen diegun garrantziarengatik (zentzuarengatik) baizik.
hori da azkenean balio duena.
eta road movie-a,
gure bizitza,
road bat,
movie moduan
bizitzea.
lake tahoe (usa),
ftf.
Goodnight Murakami (so young)
Gaua datorrenean, nere apartamentuarekin parez pare dagoen «soyoung» (edo horrelako zerbait esan zidan bere english traketsean) korearrarekin akordatzen naiz. Murakami-ren istorio japoniarretan murgiltzen naiz, nere hiru kandela amaitezin hauen artean, isiltasun mortuan.
«Soyoung» esan zidan, eta nik, orduan aitzaki ederra hartu nuen, zenbat urte zituen galdetzeko: «In the chinese calendar I am 22 but in the western calendar I am 24 years old»-esan zidan motel motel eta hitz bana ondo neurtuz, bukaeran irripartxo bat bota eta gero.
Orduan esan nion nik: «Oh, really so young«.
Soyoung hala ere, ez da Murakami-ren gaueko ipuinetara barneratuarazten nauen bakarra. Izan ere, Nevada-ko alma bakartien artean, asiatiko hauek dira nagusi. (Heuren herrialdeak far coast west honetatik gertu egon eta honuntza datoz.) Bakoitza bere bakardadearekin. Hori bai, bakardade isila. Ez duzu jakiten noiz dauden eta noiz ez. Zarata izpirik ez dute egiten. Eta hitz, beharrezkoa soilik.
Beti egin zait oso deigarria isiltasun hori.
Eta are gehiago hemen, gringoen iskanbilaren artean, japoniar eta korearrak, gaueko xaguxarrak bezalakoak izaten dira, kanpoko zume negarti hauetan eskegita. Gau eta egun. Night and day.
Goodnight soyoung.
ftf.
White car in the USA
17th JULY 2008: Bukowski (Donostia-SS) Homecoming LIVE gig from Nevada (USA).
Handik bueltan, bideen berri emateko, kontzertua, etxean berriz.
Next gig in july, a sort of homecoming from there. C u there.
Ya en camino, de vuelta de allí, nos vemos en el Bukowski.
Camino ya a / On the road to Nevada (USA)/ra bidean 
Hurrengo berriak jada handik.
Next updates from there.
Cierro el ciclo aquí, para seguir ya las actualizaciones desde allí.
Eskertuko nahi nuke ziklo hau behin bukatuta (19th April 2007 Ernest Lluch-29 th April 2008 Nevada-USA) oso gertu izan dudan jende guzti hori. Zuek gabe hau ez litzateke posible izango hemen. Hara eramango zaituztet guztiak ere:
Aitziber, Harkaitz, Isma, Galinche, Arantza, Azpi, James, Rup, (Iban, Santos, GH,…), lagunak kuadrila.
ftf.