fastfatum
Geratu egiten da.
Izoztuta geratzen da.
Hitzak, aidean.
Erantzunik ez.
Ixilune mortua.
Joan eta etorri.
Etorri eta joan.
Bihotza, frozen and frightened.
Trena aurrean pasatzen ikusi.
Eta pertsonak diren bizia duten maniki hauek, antzezpenarekin jarraituz.
Gure lurrra mugitu egiten da.
Ez gara eroriko baina
izotza bihurtuko bagina sikiera.
A couple of times a day,
or maybe forever.
We are really close to it.
We will may be soon,
a frozen «bihotza».
ftf.
Baina gero gaua dator.
Ostiral gaueko syrah ardoaren dentsitatearekin.
(Beti izan naiz syrah pinot noir baino zaleagoa. Dentsoagoa eta gorputz gehiagorekin. Pertsonak bezala, integroagoa.)
Cell. phone eta facebook-aren garai honetan, aztoratuak ibiliko gara, bata bestearen atzetik, azkenean, khausitu gabe, enkontruaren formula.
Bai, friday night. We tend to be here every friday night. 
Esan du beltzaran koletadun abeslariak. Eta pentsatzen dut nere baitarako, zein aspergarriak suertatzen diren. Inork jaramon egiten ez dienean. Sekula egingo ez nuena egingo dut: Errespeto arau guztiak hautsiz, musikarien arteko elkartasun kodigo deontologikoa pikutara…eta ipod-a jantzi dut belarrietan. Oh my God…was horrible what I was listening.
Beste trago bat. Oraindik ere, koneksioaren nondik norako ero eta ulertezin hauek kaskoan. Hari singleak aidean. Kutxiloz ebakitzen den zeru izarduna goian. Azken tragoa. Kotxea hartu eta hiriaren beste puntara, SouthEast-era. Art Show-ra gonbidapenarekin. Let see.
Hari singleak aidean, kutxiloak gauan.
Dena hain da singlea, arina, ezgauza.
Syrah ardoa
eztarri-zulotik
senti dezaket.
Integridade plenoa.
Kutxiloa patrikatik atera,
gaua erditik ebaki,
eta teloi beltzaren barrura
sartzen ari naizela
sentitzen dut
tripetan.
Kotxean sartu
eta pentsatzen dut
zu eta nere arteko
ari hori ebakitzeko
kutxiloaren bila jarriko naizela
teloi beltzaren barruan.
Edo ez,
erabaki dut:
Syrah-n galduko naiz.
Behin betikoz
ari single hori
moztu baino
disolba dadin.
Nere tripetan.
Nere errainetan.
Gaua senti ahal dezadan soilik.
Jada barrutik, teloi beltzaren barrutik,
ikusten dudan gaua.
Friday. 16:05pm. 23rd Av. Portland.
Jendea aztoratu egin da.
Zeru urdina atera delako.
Nik ez diot erreparatu, gehiegi.
23rd Av. horretan sartu eta honakoa ikusi dudan arte.
Geldirik geratu naiz. Neskak bere bota gorriekin atera dira, betiko The Clashzale amorratuak biniloan London Calling jarri dute etxeko logelan, eta ez hain rockeroak, moderatu erromantiko ameslariek, Roxanne-ekin egin diote beren buruari zin, bai, egin diote zin:
Spring honetan,
lore horiei paso emanez
maite-minari leku pribilegiatua emango ziotela.
Bai, gauza guztien gainetik.
Guztiaren gainetik.
SPRING.
//
ftf.
Beraiek ez dira horrelakoak.
Ni bai, eta zu ere.![IMG_0427[1]](http://farm4.static.flickr.com/3418/3289783666_67f7d0196a.jpg)
Kantua, odola ateratzeko orratz horietako batekin sartzen duten, adrenalina txutea bihurtzen da, zuretzat eta neretzat. Emeki-emeki, bajuaren tonoa, belarriak perforatzen dizkigu. Gitarra hetereo horren ikutua…aidean…aeroplano bat bezala on the air, Portland-eko Waterfront gainetik. Eta azkenik, bombo eta kaxa erritmo perfektuzko martxa militarraren solemnidadearekin, bateria. Hor duzu, Rock the Action.
Ez duzu sentitzen?
Ez dizu ezer esaten?
Entzun entzun: Zerbait hazten hasten da zure barruan. Landare ivy horietako bat bezalakoa da. Hasi orduko ez dago gelditzerik. Lepotik heldu, kiribildu, hanketatik, eskuak lotu, ahoa estali….
Zure bihotza (sahietsen zirrikituetatik, lotzen eta itotzen duen kartzela moduko batean balego bezala), korrika ateratzen ikusten duzun arte zure aurretik. Bai, korrika, zure aurretik ihesi eta zure barrutik atera den hori…zure bihotza da. (Gizaseme bihoz-kabea bihurtu zara dagoeneko).
Hori da, zehazki, Rock the Action.
(And the point is…that these f***ing bastards do not even know what I am talking about…¡Q se jodan! Burokratok…bai:
I hate u.)
Horiek hilda daude. Itxurazko bizitza perfekto horren azpian ez dira hirien musikarekin lokartuko, ez diote ilargiari begiratuko, eta berau agurtuko gauero. Keinu txiki batez.
Baina zu…Zuk ere ez duzu ezer entzuten? Horrela bada…barka…baina agian ez zara ohartu..baina zu ere hilda zaude.
U may be a f***ing dead, man.
Autopista batekin roadmovie edota etxetik eskapoan korrika ateratzea bezalakoa da. Arrazoi jakinik gabe. Zer edo zerk bultzatzan zaituelako. Indar ezezagun batek. Zure buruari eta bihotzari baino, hankei jarraituz. Azeleradorea zanpatu edota korrika etxeko ateari portazo bat eman eta guztia atzean utzita. Bai, guztia atzean utzita…all that you CAN leave behind…
Guztia utz dezakezu atzean.
Ezer ez da beharrezkoa.
Gauza bakarra da aldiz ezinbesteko.
Hori ez dezazula ahaztu inoiz:
ZU.
(Eta zure barruan duzun Rock the Action-a.
Hil bitartean, bizirik egoteko arrazoi ia bakarra seguruenik).
SO WHAT…? Mr. Miles Davis…Run Miles…Run away, come on….RUN!
Ostias!
RUUUUUUUUUUUUUUUUUNNNNNNNNNNNNNNNNN
Burdinezko zubia.
Bihotz burdindua.
Burdinezko trena.
Bihotza, bidaiaria.
—————–
«A sort of homecoming» belarrietan, «The Unforgettable Fire»etik aterata, treneko bagoian.
Bai, 11 urte nituen orduan.
Eta orain kantu berria:
I once knew a girl in the years of my youth
With eyes like the summer: all beauty and truth
But in the morning I fled, left a note and it read:
Someday you will be loved.
And I cannot pretend that I felt any regret
‘Cause each broken heart will eventually mend
Just as the blood runs red down the needle and thread
Someday you will be loved
You may feel alone when you’re falling asleep
And every time tears roll down your cheeks
But I know your heart belongs to…
—————–
Joe-k ez du bukatu azkeneko esaldia.
Iron Joe da, zehazki, aurrean exerita dagoen beltz gentleman kantaria.
Bere erritmo eta emozioarekin, bere inprimatutako paper zimurtu, kruzifijo, mp3 (markakoa ez dena, Safeway-en erosi duena, bargain), maleta marroiarekin; kantuan aritu da bidai guztian.
—————–
Burdinezko etxea.
Eguneroko trena.
The daily train is my real home.
Eta nere bihotza,
…
Joe-en maleta marroian sartu dut.
Ahaztuta utzi dut,
Joe
The daily train is my real home
kantatzen hasi eta berehala
trenetik jeitsi naizenean.
Betirako
utzi dut hor.
(Harrezkero Joe-k egunero kantatzen du:
My iron heart is going to be an endless traveller
in the daily train, into the Joe’s brown suitcase.)
//
ftf.