Entradas

Publicado el

From Self-service society to Heartland

Paddy Casey – Self Servin’ Society – Acoustic Version
Batzutan, gizarteak ez du piperrik balio.
Motel dihoa, kaleetako agure bat bezala, itsu, oharkabe, ume bat negarrez, Tokyo-ko metroko Shibuya-ko estazioan, lurrean eserita, makurtuta, ametsak eskuetan eztanda egin balitzaizkio bezala. Kakaztua, ernegatua, haserre,…
//
Baina, azken batean ez du deus balio, haserretzeak.
Iraultzaileak, ezpaitira hain iraultzaile eta faxistak beti izango direlako faxistak.
Eta horrela izango dira egunak. Horrela iragan egingo dira gure aurretik. Kupida-gabe, kupido despistatua. Tonto kupido zu. Tonto ni.
Gauza bakarra, eskatzen du Tokyo-n uluka dagoen paddy-k:
Gizarte self-serving bat bada, gaur barau egingo duela. Sinisten zituen ametsaren alde borrokan egin dituen segunduak sikiera merezi dutenaren miresmen eta errespetoz, minutu bateko ixilunea. Eta bihartik aurrera, egarri eta goseak asetuko dituen trikua izanen naiz.
Hemendik aurrera, jaun/andereak,
jarrai dezala karnabalak.
Rattle&hum hau, ez da neretzako.
I do not play this game. Keep on going the carnival, without me this time. Never believe in this carnival. And you?
I will keep on going without the carnival, without you…
and maybe…even without me.
U2 – Heartland
Banoa heartland-era.
Bihotza duen lurraldera.
Bihozkabe&itsu konszienteek,
batetik, habitatu
eta besteetik, agintzen ez duten lurralde zati horretara.
Bazatoz?
//
Ps:
Notwithstanding,
kupido esnatu da, golpeka.
Wake up Copenhagen hotelean.
Geziak besapean hartu eta izotzezko harri batekin,
zorrozteari ekin dio.
Txorrotx-txorrotx.
Arkua ondoan.
Bidaiaren ostean.
Kupida gabe, kupido honetan.
Hutsa. Benetakoa. Lasai.
Editors – Like Treasure
Altxor bat bezala gordetzen,
merezi duena.
Egia.
Merezi dugulako.
Merezi duelako gure lurralde zati txiki bat amorruz
bada ere, konkistatzea.
//
Bat bi eta hiru…hamar:
Zas!
Kupidagabeko kupidoren gezi zorroztua,
zuen bihotzaren lurralde horretara.
Mina ematen du?
Bihotzmina.
Egiaren mina.

Altxor bat bezala.
Geziz defendatua.
Hasi da.
Heartland-en sartzen ari gara.
Fasten your seat belts.

Ftf.

Publicado el

The End

Gaur, atzo ez bezala, ixiltasuna.
7 egun ixilik.
7 egun, elurra urtzen ez den modu berean, estatiko.
7 egun, pertsonengan gehiago ez pentsatzeko.
7 egunetan, h.ren esaldia behin eta berriro buruan kolpeka.

Eta bai, hontan,
The end.
Eta ixo.
///

Publicado el

Once again, snowed, tonight, with a riot in a empty street (zutaz oroit)

GauaIMG_1821 etorri da.
Gauarekin besarkatuko zintuzket.
Jada hain perfektua bilakatu zaidan elur hau inguruan.
Hotza eta garbia, nere oroitzapenaren gisakoa, gardena.
Hotza eta hutsa. Hutsaren hurrengoa, hutsa baino hutsagoa.
Eta puroa.
Zuganako oroitzapena eta gero.
Bizikleta hori bihar zurekin hartuko nuke, hirietako arterietan biok gure amodio ezinezkoari transfusio azkar eta erradikal baten arnastua eman diezaiogun, berandu baino lehen.
Bai, gure lurra baino aldarri unibertsalago baten bila. Bai berriro diot, «gure» diozun horren konkista baina, dagoeneko konkistatua baititut soineko zuriz gauetan lokartzen diren emakume hirien oheak.
Eta bai berriro diot, «gure» deitzen duzu hori, hemen, sorry, ezpaita deus.
Hemen zu eta ni, ginateke, «gure» lurralde izoztu benetakoena.
Konbentzioak utikan. Utikan zu eta zure pentsatzeko modua. Zatoz ez dizu minik egingo. Baina gaur gauean, atzo ez bezala, etortzeko hautua egingo ez baduzu, ez etorri nigana, elurraren zuritasunarekin amesten duzula esatera. Errezagia da hori. Eta sakonean zuk ere badakizu, gezurretan ari zarela.
—
Intxaur hori begitik kentzea duzu onena.
Alcoholic Faith Mission – Nut In Your Eye
Eskularruak eta kapelu gorridun hori jantzi, eta hotzak eraman zaitzan utzi. Masaila gerturatu, zure begietara gerturatu, belarri atzekalde horretan muxu bat emango nizuke. Txima horien atzean. Hor izkutuan. Inork ikusi ez gaituen lekuan.
Hori izango da gure, iskanbila kale hutsean.
Kings Of Convenience – Riot On An Empty Street
Biok bakarrik, elurrarte muxu eztanda hori.
Izara zurien artean elurra urtzen den bezala, elkarrekin biak urtu gaitezen. Hori izango da, «gure» lurraldea, bakarra eta iragazgaitz, ikustezin.
Hutsa. Eta puroa.

Konkista gehiago behar duena.
Dagoeneko izan, badelako.

Bihar, bizikleta bakarra alokatzera nihoanean zutaz oroituko naiz.
Eta beste behin ere, konkistatu gabe geratuko diren beste «gure» lurralde izoztu hauek denak.
Elurra urte arte.
Eta hurrengo elurte arte.
Hemen izanen naiz.
Barrikadetan.
Zu itxoiten.
IMG_1908ftf.
(Northern-DK)

Publicado el

toys

Akordatzen naiz, amak, deitzen zidala, behin eta berriro.
Mazzy Star – Into Dust
Nik ez nion erantzuten.
Hor egoten nintzen, nere lautada, nere gaztelu, nere espazio, konkistaturiko lurralde bakar hartan,…
Lehiotik bestaldera begiratzen nuen, trenbidea.
Trenak eta jendea. Jende normala.

Eskuartean zer edo zer hartu eta jolasten ibiltzen nintzen.
Bizilagunak, Haritz eta Nagore, etortzen ziren eta gonbidatzen nituen sartzera.
Nagorek, bi haur txiki dauzka egun.
Haritzek ez dakit. Tipo osoa zen, noblea.

Ez dago ezberdintasun handiegirik,
norberaren txikitako logela eta desertuaren artean.
Nahi duzun hektarea zatia hartu eta bertan jolastea ibiltzea da kontua.
Jolastea, jostailuekin.
Buruarekin.

Zure,
hektarea, dagoeneko, lurralde bakar konkistatugabeko hori bihurtu duzun hori.

Ixiltasunean,
arrabita, alboan.

Oihu bat entzun bitartean,
orduan…erlojua geratu eta jostailuak utziko ditut…
baina berriro
sartzean,
cadillac beltz hori hartuko dut
eta desertuetan galduko naiz
zurekin
hope, jolasteko,
begiratzera, jolasteko,
zure tertziopelozko ahotsean arakatzeko,
kafe amaigabe hori bukatzeko,
arizona-ra bidean, california-rako freeway luze horietan.
Mazzy Star – Fade Into You

gora begiratu,
eta beti,
jolasteko,
desertuko hektare amaigabe bilakatu den
(erdibide, birtual eta arau fisikoak jada gainditu dituen)
gure logela handi honetan,
in our mind, hope, in our mind.
ftf.