Aurpegiak ahaztu ditzazkegu.
Agian, gurea ere ahaztu dezakete.
Kaleetan udalak, aldaketak egin ditzazke.
Poema liburu baten argitalpen berriarekin, pikutara joan daitezke, gehien gustatzen zitzaigun poema motz eta bala hura.
Ilehoriak eta beltzaranak izan, bost ajola du jadanik.
Itsasoari begira jarri gara,
baby boom-a elikatzen diharduten,
gure belaunaldiko guraso txit arduratsuek.
Gure pentsamentu presenteetan,
gure makutoaren emergency botikinaren moduan,
larrialdietarako edo bestela ere,
gure kantuen zati txiki bat.
Begiak itxi,
entzun,
eta han zaude,
betiko lekuan,
zu aldatuta,
eta
ziurrenik,
ingurukoa
jada ezezaguna izango zaizularik,
ametsak akatu dituen umearen moduan,
hondartzari begira.
Eta belarriak erne.
ftf.