Iceland, lived in a light bulb though,
Iceland reminded us the similar euphoria that feels when we have not lost the last train
Iceland was always in the bar, with a pint with crossed arms in the desk and wearable long shirt buttons were always free.
You’re my only addiction, her sweaters showed (and maybe she was speaking to her pint)
You’re my only addiction, she replied, and we smiled out of the blue…
…While
someone
punctured
our
bike‘s
wheels
with
a
needle
uses
to
tatto
aeroplanes
in
our
hearts
We
slept
in
bicycles´
cemeteries
and
we
had
many
broken
tricycles
undiscovered
still
/ /
Islandia, berriz bonbila baten barruan bizi zen
Islandiak azken trena ez galtzearen antzeko euforia gogorarazten zuen
Islandia tabernetan egoten zen, beti besoak mostradorean gurutzatuta garagardo batekin eta alkandora luzearen eskumuturreko botoiak beti askatuta zituela
You’re my only addiction, zioen bere jertseak eta garagardoari ari zitzaion akaso
You’re my only addiction, erantzuten zuen berak, eta guk irribarre egiten genuen oharkabean
…
Norbaitek
bizikletako
gurpilak
zulatzen
zizkigun
bitartean,
bihotzetan
aeroplanoak
tatuatzeko
orratz
batekin
Guk
bizikleten
hilerrian
egiten
genuen
lo
eta
triziklo
apurtuz
betetako
kanposantu
asko
geratzen
zitzaizkigun
ezagutzeke.
//