fastfatum
zEIN zAILA zEN,
jende guztia zaratatsu eta oteizaren «huts» hori bilatu baino,
aztoratuta zegoenean, ondokoaren kk atera eta endredatzen,…guztion gozamenerako.
zEIN zAILA zEN,
isiltasuna topatzea, eta zuen begietara so eginez, amesten jarraitu…nerekin jolastu nahi zuten, bi esku horiek berriro topatzea.
iT’S hARD tO bELIEVE,
instead of confirming we all obviously dreamt,
find out just one ****ing individual,
who did so, everyday.
aS eVERYDAY’S bREATH.
ftf.
Begiak itxi…hor daude denak…Dessertuak. Batzutan urezko lakuen moduan, besteetan benetako oasis zabal eta idorrak. Izotz edo Idor. Seydisjordur-reko shell petrol station-era iritsi nintzaneko hartaz akordatu naiz orain gauez, at night. Gaua baitzen, 1:03ak inguruan. Ezin iritsirik nere helmugara, gauez. Bidean bi bidelagun: Behelaino eta zisneak. (Orduan ulertu nuen kantariaren obsesioa zisne jantzia jazteko…Dena dago zisnez inguratuta han. What could you expect so?) Eta abizen italiar duen jada Torrini andereñoaren kantua kotxeko irratian, Emiliana. (Pentsatu dut izen benetan deserosoa, Akureyriko kafetegi hartan; kafetegiaren mostradore atzean Murtzian, espainiera ederki baino hobeto ikasi zuen neska horrek deskubrituarazi zidala).
Eta esan bezala, gaua.
Eta ezta iritsi ere. Azkenean.
Zakuan sartu. Haize bortitza kanpoan. Munduari ondo lotuta, baina ia mundutik zintzilik dagoen etxola, bide erdian: Lost in Iceland. Ba, baliteke. Hotza, hotz handia. Mamuak, mamu haizeak kanpoan. Uluka. Lo.
Hurrengo goiza. Hori da inporta duena. Hori da beti inporta duena.
Ez ahaztu.
True freedom
(Eef Barzelay)
If I was a poet or maybe a king
Then I could explain to you how my heart sings
Whenever I look in your eyes
A humming bird trapped in my chest I would say
is just how it felt on that glorious day
when I first saw you
Together we’ll know true freedom
>From all earthly constraints
Dissolving brilliant bright colors
In the picture god paints
Thanks, Eef.
Gaur, asteartea, urtarrilaren 22an, gaueko 00:30tan, ETB2n,
DOKAn EiTB Kultura telebista saiorako grabatutako erreportaia emitituko da.
Ps: 00:30 inguruan izango da. Hain juxtu, Linares-en «La noche de…» saioa amaitu eta segidan.
Yes, I reached to the 33 years. After 22 years that I first listened «The Joshua Tree», just when I was 11 years old. Today is my birthday, I have waken up at 6am, listening one song, «In God’s Country». I would really dream, running to stand still or singing I still haven’t found what I looking for. Just with the feeling and with the essence of this child thought. Not more. Because maybe it’s fair enough, just thinking we could drive and get to be somewhere «In God’s Country». I will drive to there, slowly. Now Slow Fatum has just started.
Akordatzen naiz, 11 urterekin, goizean goiz zoriontzeko deitu didan nere amak, ez zuela ulertzen diska beltz (jada ikutu eta zaharkitua, nere home-diskotekan) horren inguruan orduak eta orduak ematea, entzuten. Mapetan ez dauden koordenatara eramaten ninduten ni. Leku, lasai eta zabaletara. Eta beti geratzen nintzen pentsatzen nolakoa izango ote zen, jeans jakaz jantzita argazkietan osotasun bat osatuz, agertzen ziren lau tipo dublindar horiek, Anton Corbijn argazkilari maixuak diska islatu zuen, «jainkoen herrialdea» hura.
Eta gaur, 33 urte. Azkenean.
Joshua Tree eta Joshuaren urteak. 33 urte, duela 22, 11 urte.
Koordenada matematikoak, akaso. Norberak, bere fatum-a bizkar gainean, iritsi behar duen lekura heltzeko. (Eta ere akordatzen naiz, kantu gogor eta apokaliptikoarekin: «Exit». Ez neurea. u2ena, jakina).
Koordenadak, Joshua Tree-ra.
33th Zorionak/Happy birthday FasTFatum!