23rd Av. and the green hat

Bai, San Francisco-tik Portland-ek egin du Suzanne-ek bere mustang zurian. Gaueko 4am zirenean, bitan pentsatu gabe, bere Twin Peaks-eko etxeko azpikaldeko garajeko zabaldu eta milaka deabru atzetik balitu lez, atera da. Iparraldera.
Ez du atzera begiratu nahi izan. Beharrik ere ez.
California-ko haize epelak atzean utzi eta Oregon-eko euritsu eta berdean sartu da. It’s raining cats and dogs. Bidean, tristea eta iluna zen bidaia, out of the blue, ortzadarraren irteerarekin alaitu egin da. Zubi magiko multikolore bat. Eta Suzanne bere kotxea zirkulu perfektu horretatik pasa nahi izan ditu, bere inperfekzio guztiak. Ez da kontua, kabitzen ziren edo ez. Kontua zirkuluak ez zuela sarrerarik. Ondo sartu, sarrerarik ez duen zirkulu perfektu batean, zure inperfekzio guztiekin….Pentsatu du. Isabel Coixet-en My life without me filmarekin ere akordatu da, zehazki main character-ra zen neska oso eta zorigaitzeko horrekin. Sarri pentsatu zuen, izakeran bere antza zuela, munduaren aurka borroka egiteko kemena, esan nahi baita.
Eta aurrera jarraitzen du. Eguerdiko noon, 12pm-tarako, Portland-eko 23rd Av. ko kale zoragarrian izango denaren aurreikuspena egiten du bere buruan.
Azken batean, Suzanne-en helburu bakarra, kapelu berde koloreko bat erostea baino ez da.
Bere ihesak badu zentzu bat.

Behin lortuta, bestalde, pentsatu beharko du zer egin, bere ihesarekin. Gelditu, bueltatu, urrutiratzen joan, oraindik gehiago.

Baina hori, 23rd Av.ko bere kapelu berdearen ostean izango da.

Ez lehenago.

6 febrero, 20092 febrero, 2021

50 ways to leave…

Beti pentsatuko luke berak ezingo lukeela halakorik egin. Bere buruak nazka emango liokeela seguruenik, limite horretara iritsi eta, guztia utzi beharko balu, gorrotoz eta etsipenez.
Ostiral arratsaldea iritsi zitzaion arte.
Piano bakarti hori entzuten jarri zen arte, pinudien artean eta auzune ixil eta baketsu horren magalean.
Tren estaziotik ez oso urrun, baporeak orduoro abixatzen ziolarik, denbora are urreduna dela. Pipa patrikatik atera eta oraingoan 5 matches at maximun erabiliko zituela agindu zion bere buruari. (Oraindik gogoratzen da, saltzailearen countryside itxura autentikoaz eta eman zizkion azalpen guztiak, ‘good practices guide for good pipe smokers’a ere ez zion ba eman.)
Etxeko atzeko atarian jarri eta ixotu du, bat, bi, hiru….lau…eta bai bosgarrenean…kearekin Oregon/eko zeru grisa nahastu eta gora egin dute lurruna balitz bezala.
Eta pianoak jarraitzen du aidean, 50 ways to leave your…
Eta bai, mingarria izaten da, beti. Bai.
Beste xurrut bat eman ‘homemade’ starbucks coffeari eta aurrera. Idatzi eta idatzi.
Gaur, etxean geratzea otu zaio. Pinudi, ke eta homemade espressoarekin. Treneko jendea faltan botako du.
Baina badaki gaur, ez dagoela, pinu eta zeru grisera begiratzea bezalakorik. Piparen keaz lagundurik.

Ba al daude 50 ways to leave your…?
Tren estaziotik urruti, pianoa bakarrik eta kea.

Keak emango dio, erantzuna.
Inoiz, pausatuko bada.

Horregatik pausatu da bera orain, pinudiei, gora begira. Keari begira. Nora joango ote da? Jostari, kea.
Korrika egiteko gogoa sartzen bazaio ere. Running to Stand Still. Geldi.

Egingo du.
Bihar goizeko lehenengo trenean aterako da.

4 febrero, 20092 febrero, 2021

PortlandStateUniversity blonde hair girl student in the max night train

She always takes the Blue Line (to Hillsboro).
She is a good student.
She studies Urban Studies and Planning.
Her father died when she was very little baby.
She was born in Connecticut.
She always hated this land.
Her best girl friend, Lulu, was a black little girl, coming from Charlotte, North Carolina. >From the cotton land.

She was get used to fall in love.
But since her little tiny sweet heart dissapeared, this adventurour, brave and weird boy, she never felt anything like she did before.

Now she is in the night train going home.
It’s 5:35 pm.

And she is not lost yet.
Her mind and heart
are already alive.

She will dream tonight
with the cotton lands.

Elurra eta kotoiaren zuritasunarekin, egingo du amets, bateraturik.
Bere ohea gaur ez da lursail zabal bat izanen soilik.
Begiak, itxi max night train-aren tunelean sartzen sentitzen du bere gorputza. Eta konturatu gabe, begiak itxiko zaizkio, gauean kotoiezko tunel horren barrura bere ametsak esnatzen hasiko diren arte.

Goodnite.

Never alone, in Your Blue Room.
Badakizue, ametsak, ferietako kotoizko sugar zaporedun horietako bat jatea bezalakoa direla?
Bere, Lulu lagunminarekin akordatzen da. Behin Hillsboro auzunera iritsi eta bere logela urdinean barneratzen denean.
(Iphone-an, Brian Eno esperimentalak, irlandar U2 laukotearekin egin zuen Passengers album benetan bidai galaktiko horretako kantu hipnotikoa.)

Inoiz bakarrik ez, Zure Logela Urdinean.
Nere Logela Urdinean, one day I´ll be back.
I hope I will remenber what I had.
Nothing I can do right now anyway.
Never alone.
//
ftf.

3 enero, 20092 febrero, 2021

FasTFatum (igor calzada) album already in iTunes

FasTFatum (igor calzada) debut album is already on sale in iTunes.
FasTFatum (igor calzada) debut albuma dagoeneko salgai dago iTunes-en.
El album debut de FasTFatum (igor calzada) está a la venta ya en iTunes.

Eclectic FasTFatum available in iTunes

EuskoSare collaborator, Igor Calzada’s, debut album FasTFatum is now available in iTunes.

LYRICS/LETRAK/LETRAS

Lyrics Fastfatum Igor Calzada Basque English Spanish

View SlideShare document or Upload your own. (tags: lyrics songs)

30 diciembre, 20082 febrero, 2021

Union Pacific, Napoleon and Tom Sawyer in the cold winter & desert of America.

It’s fucking frozening. Even more, when we realize that the story someone told me about Shell gas stations in Greenland is fake. Kra! Zerbait apurtzen zaigu bihotzean. Eta bai hotza egiten du hemen.

Orduan, tren luze bat hartzen dugu ilunabarrean. Alambrada eta hesiz ingurutatutako desertu elurtu eta izoztuan. Union Pacific-eko trena hor urruti ikusmiran. New Year’s Day U2 kantuaren Ian ume kabreatuaren (Bono-ren bizilaguna zena) mala letxearekin korrika egiten dugu, wire horien gainetik. Tren geldira goaz, han irmo, geldirik dagoen, berun puska itzela. Hutsik. Merkantzi gabeko, burdin memoria astunezko trena. Korrika goaz, zerbaiten ihesi edo. Agian, trena desagertuko denaren beldurrez edo. Hain eszena ikusgarria, desertu elurtua eta erdi-erdian Union Pacific trena, eta gu Tom Sawyer bihurtu gara mundu irreal bezain fabuloso honetan. Korrika, desertutik.
Baina tren remake-a da. Union Pacific-eko memoria galdu ez dadin update moduko bat egiteko lana hartu du. Union Pacific tren graffiti-z betetako da.

Gerturatu eta hara!:
DON’T YOU TALK TO ME LIKE THAT, NAPOLEON.
Tom Sawyer, gu, zur eta lur.
Une luze batean zehar, begira geratu zaio esaldiaren esanahian harakatu nahian. No idea.

Orduan, tren bien tartean jarri eta Napoleon, desertu izoztuan irudikatzen du. Nevadako desertu izoztuan, bere tropa derrotatuekin, Siberiatik Europara beharrean, Alaskarako bidea hartu eta hegoaldearuntz desertu etorri direnaren susmoa hartzen dio egoerari.

Iluntzen ari da. Negu hotza desertuan. Oso hotza. Izar bat hor goian geldi. Union Pacific-eko bagoia, hutsik.
Barrura sartu, bagoian etzan, eta begiak ixten ditu.
Hotsik ez. Haizerik ez.
Eta bapatean, Napoleon-en tropen oinhotsak entzuten ditu urrutian. Eta ez luke apustu egingo oraindik…baina Union Pacific-eko bagoia, apur bat mugitu dela sentitu du, bizkarrezurrean.

Union Pacific bagoi hutsaren barruan, Nevadako desertu izoztutik barrena, gau beltzean. Napoleon-en ejerzito derrotatuak babestua, martxan joatea da….
New Year’s Day-era, 2009.

(Hobe begiak ez irekitzea.)
Ondo egoten da horrela.

Zertarako ikusi?
Begiak ikusten dutena, arimarentzat engainua, fakea denean.

Seguruagoa da bai horrela.
Begiak ireki gabe, poliki poliki martxan jartzen ari den Union Pacific-eko bagoi hutsean, gauez, negu izoztuko desertuan, joatea.
—————————–
Itsu baino biziago, for sure.

ps: 2009 new year.
ftf.