Humiliation & Ahazturak
Batzuetan nobelaegileak, oso oso memoria txarrekoak dira. Jada, zakurrena baino okerragoa. Ispiluetan galdu dira, pelmazoen deiak eskibatzen. Nobelagileak, homo wifi bihurtu dira. Ahazturak eta eszenatokien zolua takoi beltzekin zartatu arte, Camaron. Gertuko bazka, gertuko lilura.
Neretzako urrutiko pena. Humiliation. Ezpaitute ikusten, urrutitik urrutira, beraiena baino errealitate mugatua. Partekaturik gabea.
The National – Humiliation
Plastikozko zoriontasuna. TDK zinta herdoilduak eta jada, etxeratzean paretatik kenduko ditudan azken kuadroak, zurekin.
Game Over & Reset.
Erein uztail-oparo-ostean-ak. Baina ni gabe, hemendik aurrera.
Ez dago lapurtua ez den muxurik…
Ez dago lapurtua ez den muxurik…
okupatu ezin daitekeen etxerik
(hori baino plazer handigoa bezalakorik).
Mark Eitzel – Why Are You With Me
Larunbatik
ez dagoen bezala 4pm-tik
aurrera erlojuak geratzen ez diren arratsalderik.
Londonen erlojuen orratzak erortzerik
ez diren Daliren ordulari ero istrioniko bihurtzen ez direnik.
Parke arras huts bezain atenporalik.
Amildegirik.
Zure ametsen oroimenean galtzen ez naizen larunbatik.
Lapurretarako beste tarte hobeagorik
pentsatzen ez dudan unerik.
Nebulosoak diren Joanna Newsom-en harpaz ferekatutzen dituen kantuen lurralde magikoagorik.
Bihurria izateko jaio ez den umerik.
Gauik.
Metroko zuloetan sartu, eta zure zai etenik
gabe egoten ez naizen ordurik.
Orduak, eta minutuak…axolagabeturik.
Inoiz ailegatuko ez den ordua iritsiko ez denik.
Eguzkiak aurpegian eman, begiak itxi, eta behebarru batean exeritzerik.
Lapurretarik,
zurekin gabe egitea pentsatzen ez dudan gaueko krimen beltz destripatzaileagorik,
muxu horiek gozatuko ez dituenik.
Une batez, okupatutako etxea «okupa kopon» lez euforiaz ospatuko ez duenik.
Gurea jada ez den etxerik
gaua den gure okupazio iraultzaileagorik
eta inorrena, jada inorrena, ez den muxurik.
Begiak ireki eta bankutik
altxa eta oinez hasiko ez denik
Londonetik.
—
Bi kale beheragotik:
Shoreditch, zure izena, ahazterik
…ez dagoenik…
Ftf.
h
Begiak dizdira egin diote
botoi gorriari sakatu baina segundu bat lehenago
luze aritu gara hizketan
beti bezain luze eta sakon
bizitzaren hondar aleak erortzen zirela ohartu gabe
lotu dugu elkarrizketa
ideia bat beste batekin
ixiluneak ere
mundu honen bi ertz bagina bezala
ari fin bat
ari xingle bat
ari ia hauskor bat
ari bizi bat
Ez da asko behar
bizitzaren taupadak entzuteko
elkarrizketa ematen denean
gauden lekutik
ideiak
zintzilik geratu baina gorpuztu eta lurruna lez
behelainoan goran egiten duenean
Ez da asko falta
gauez
h-rekin hitzegin eta gero
urrintasuna
gertu
aberria
gu garenean
#HanIzanikHonaGara
eta berau maite duzunean
begien ñiñir hori
iltzatuta memorian
ohera
hurrengo egunari ekiteko
sugar long life
goodnite h
i
Warwick Folk Festival 2013 /UK/
Under an english blue sky:
There was a blue van nearby coming from Tibet:)
Found the guitar on the grass…
Tuned the guitar and…
bumped into some morris #flowerpower folkish men:
Some old flute & bowl sessions meanwhile, just before getting the new flute;)
Some english real folk theatre popular culture performance. Ps: I have already pending on the question about #nation-alism …Igor shut-up…but still in my mind je-je. Ps2: St.George please keep the sword in peace, much better this way.
Having a great time with friends from Oxford also playing some stuff. 
Here with my «bozouki» friend, Mark Atherton, after I played three tunes:
1.-
I started with a poem that is called Any Roof as an intro of the almost traditional basque song, that actually is not, called 4 Roofs by basque pop-folk-rock band named Itoiz.
2.-
Then I went into the Simple Man (cover version tune from Eef Barzelay)
3.-
I finished with Exit.
Great time with friends too, j, j & m. Thanks Cheersthen:)
/m. with the new «bozouki»;) / j. with a new flute/ Sellers more happy than anybody else ;)))) Come back home
And finally,
we said goodbye to the st.george blue sky, here in #England 😉 ps: Any doubt, that we are in #England ? ;))))