Seattle-eko posta zerbitzua beti izan da oso aleatorioa.
Batzutan, postak iristen dira, beste batzutan, nonbait, leku ezezagun batean geratzen dira, pilatuak geratzen dira, inoiz bere buzoira iristen ez diren gutun eta postak.
Inork ez daki leku seguruan geratzen diren edo ez.
The Postal Service – Such Great Heights
Hor lekuren baten, hiriaren erdigunean dagoen soto ezkutu batean, postontzi guztietako posta desagertuak geratzen dira.
Dakiguna da, soto horretan bizi den pertsona ixilak, irakurtzen dituela, banan bana, poemak izango balira bezala, eta beraiekin, amodio gutun eta kantuak egiten dituela. Ikastolako notebook kuadrikulatan eskuz izkiriatzen ditu, posta zati ezberdinen collage-ak balira bezala. Zentzu berri bat emanez, postontzitik lapurtu eta hiriaren koordena berriak sortzen dituen ume bihurri bat izan liteke, soto horretan bizi den, gizaseme ezekiel.
Sotoko lehioetako zirrikitu baten, begia jarri, eta handik kaleetako jendearen fisonomista bihurtu da jada, ume bihurria. Jendearen aurpegikera aztertu, eta egokitzen dio bakoitzari posta anonimo horietan esaten direnak.
Eta pilatzen ditu.
Kaleetan bihotz bakarti zaren zuretzako ere, badu, koordena berri bat zuretzako.
—
Begiratu zure postontzian.
Notebook kuadrikulatu batean pegatutako hitz solteak, collage bat jasotzen baduzu,
jakin ezazula, Seattle-eko soto horretatik irten dela manufakturatua,
zuretzat, espreski,
urrutitik,
zuretzako bakarrik.
ftf.
Etxea=Home
Atea itxi egin da.
Barruan geratu naiz.
CDak botata, eta dirudi party bat egon dela.
Ez gara gai, atera eta esan ditugun guztiak, maleta batean sartu eta gure etxeko atea atzean utzirik, zarratzeko eta ihes egiteko.
Nire etxea da, bai.
Suzanne Vega – Luka:
http://open.spotify.com/track/22K90HrjL31aiYMxDuraHf
CDak jaso, banan bana, kaxaz kaxa. Artesania kartesianoa.
Harrikoa egin. Plater, goilara eta kafe arrastoak arraskan. Ohe gaineko erropa jaso.
I live on the 2nd floor. And my name is Luka.
Bi eskaileratara bizi naiz. Zer edo zer entzun dut gauean, iskanbila edo. Ez galdetu zer zen. Traketsa naiz agian ero xamar nagolako. Eromen euforikoa. Irriparre egiten diot ispiluko nire bikiari. Saltoka jarri gara, living-eko zoluan, kantua hasi da, eta etzan gera zolu hotzean. Han etzanda amesten dut. Bai ama horrela amesten dut. Bai ama, pareta berde hauen artean, Oregon-eko ilargia ikus dezaket. Dublin-era hegan egiten dut, jameson horren azken tantatxoa edan eta kez beteko dugun living horretan.
Lau pareta hauek dira territorio librea. Eta guk estatu bat eraiki dugu, hiriaren erdian, inor konturatu ez denean. Ixil ixil. Ekarri ardo
ardo botila eta edango dugu, bukatu arte. Ilargi osoak gurekin topa egin arte. Hemen itsaso ondoan. Irriparre (bis).
Bizikleta begira ari zaigu. Ez dakit zer esan nahi digun. Sukaldeko kamalehoiak buztana mugitu duela iruditu zaigu. Eta kantuak bizia eman dio etxeko katiluei dantzan hasi ez dira ba. Eta gu lurrean etzanda. Lehioaren bestaldea, barruan ere sartu dugu.
Paretak barrurako eta kanporako egiten ohi dira.
Baina paretak gardenak dira. Gure Estatuaren mugak nahi dugun lekurarte iristen dira.
Erreza da:
Paretak bota egin behar dira.
Barrukoak eta kanpokoak.
Suzanne Vega – Calypso:
http://open.spotify.com/track/13X9R33LEyw1x22IXVTAwj
Tripak kabittu daitezen bertan. Gure tripek arnasteko bidea izan dezaten. Ez dut hitzegingo. Zigarroak bukatu dira. Eta Calypso-rekin itsasoraino irla horietara iritsiko gara. Hor jarriko ditugu gure Estatuaren mugak. Paretak bota ditugunean jada.
Haizea jada ez da lehioetatik sartzen. Ez daude lehiorik gure etxean. Gure etxea da gure Estatu librea, eraiki dugu jada. Eta nahi dugun lekura eramango dugu, gure tripekin. Ez da transferiblea, eta ez dago salmentan, it is sold out. Eta hau da gure ondasun guztia.
Eta jada ez dugu ihes egin behar. Ihesa egitea zilegi denean, ez dugu Exit ihes egingo. Ez dugu inorengandik ihesean egon behar. Iritsi gara.
—
Orain bai:
Edozein hiri eta nahi dugun lekura eramaten gaituen
gure etxe
metro kuadratuz infinitoaren
atea
haize bultzada leun batek
(gu konturatu baina ia ez diogu erreparatu)
itxi du.
—
Barrutik.
—
Belarria atean jarririk
kanpotik
ez da ezer entzuten
jada barruan.
—
Etxea (Oteiza def.)=
Etxea, eraikuntza hutsa da.
Hutsa, euskarak ematen dizkion bi zentzuetan:
Empty & Pure.
Paretak, eusten diote,
bizitza dagoen barruko horri.
Benetako bizitzari.
Benetako bizitza izateko,
paretarik gabea izan behar du
gure etxeak, gure estatuak,
gu bezala,
libreak,
paretak bota ostean,
da bihurtzen da
gure
etxe (home).
Bizitza orduan hasten baita.
Autummmmmmmnnnnnnnn.
Orduan.
—
Ps:
Uste dugu kantu bat entzuten dela…ia ez da entzuten…baju baju…emeki emeki…
Ume txiki bat tarararara…
Jada etxeko/estatuko
bere errepublikako agintari gorena da.
tarararararrararara
Kings Of Convenience – Little Kids:
http://open.spotify.com/track/0MWyFQhXx0n5cACIkk11SZ
ftf.
Kometa
Ondarreta,
kometa Ivy – Kite batekin jolasten dugu.
Ondarra, zapateraino, barru barruraino sartu zaigu.
Ez diogu ezer elkarri esaten.
Baina benetako irriparreak egongo balira,
zoriontasunetik, milimetro baterako distantzia dagoela, gure ezpainen artean pentsatu ahal izango nuke.
Gaur paseatzeko egun tonto eta after-raining horietako bat da. Osteguna. Ostegun tonto bezain, normala. Eta aldi berean, gauza asko papelerara botatzeko eguna.
Tamarindoen hostoak erori dira. Eta uste dut, hiri honetako pertsonak bakarrak garela ardo Coster’s del Segré batekin ospatu dugunak.
—
Oh ama,
ez utzi nere kometa
besteek har dezaten.
—
Oh aita,
ez utzi nere kometa
(heldu ondo)
gal dadila
zeruan irekian.
—
ftf.
Esan/vs/EzEsan: We are all (azken batean) Weird Fishes.
Mutu geratzea ei da onena.
Agian estropozo egin nahi ez duenarentzat.
Edo agian ezer esateko ere ez duenarentzat.
Edo entzutea gurago duenak.
Baina edozein delarik aukera,
denok gara arrai arraroak.
Batzuk, urazalean (gauzak esaten eta idazten) ibiltzen diren bezala, beste batzuk, urazpian aritzen dira igerian (burua gainazalera ateratzeko beldurrez).
Izuen gordelekuen barrena, itsasazpian.
Baina,
edozein delarik ere egiten den aukera,
Tokyo-ko Tsukiji fish market-ean
burugabeak,
agerian edo estalian,
(ilusioz eta beldurrez ekipatuak)
denok gara,
itsaso honen sakontasuna ezezaguna delarik, bere ur urdinaren altzoan,
noraezean igerian dabiltzan,
arrai arraroak.
San Francisco, CAlifornia (USA)
2008Aug. (in mind&remake)
Ps: SF Bay Arean hasi ginen
igerian…
igerian…
igerian…
gure kostetaraino…
eta segi igerian…
igerian…
igerian…
ftf.
Zu (U)
You.
Me.
And Everything caught in the fire.
//
Zu
eta
Ni.
Guztia suan atrapatuta.
//
You are the sun and moon and stars are you
And I could never run away from you
You try at working out chaotic things
And why, should I believe myself not you?
It’s like the world is gonna end so soon
And why should I believe myself?
You, me and everything caught in the fire
I can see me drowning
Caught in the fire.
//
//
Pertsonak ez direlako aldatzen.
Gauzak bakarrik aldatzen direlako.
Zu eta Ni ez.
Gauzak aldatu egiten dira,
sutan
(erre eta betirako desagertzen direnean)
[Zu (U)
ez].
//
nI
nEVEr.
ftf.